Συνήθως οι άνθρωποι δε μιλάνε για αυτά οπότε εγώ κατανοώ το "σοκ". Στα 25 είναι το πρώτο δυνατό κύμα της ενηλικίωσης γιατί έχεις αρχίσει να εργάζεσαι και να αισθάνεσαι σωματική κόπωση ενώ προπαθείς να φέρεις βόλτα τις άλλες υποχρεώσεις (σπίτι, ψώνια, μαγείρεμα, κοινωνική ζωή, κτλ.). Δυστυχώς τα πράγματα συνήθως χειροτερεύουν όσο μεγαλώνεις. Θα προστίθενται προβλήματα υγείας δικά σου, η κόπωση θα είναι πάντα εκεί γιατί θα εργάζεσαι, θα τρέχεις για τις υποχρεώσεις και συνήθως προστίθενται κι άλλα άτομα υπό την ευθύνη σου σιγά σιγά (άρρωστοι γονείς και συγγενείς, σύζυγοι, παιδιά). Πολλά από τα προβλήματα λύνονται πραγματικά με χρήματα (π.χ. πρσλαμβάνεις κάποιον να σου καθαρίζει το σπίτι, να σου κρατάει τα παιδιά, να μαγγειρεύει, άμα σου χαλάσει ένα δόντι πας αμέσως στον οδοντίατρο και δε μαζεύεις 6 μήνες λεφτά για να το φτιάξεις, και ούτω καθεξής). Αλλά πόσοι από εμάς έχουμε την οικονομική άνεση; Οι περισσότεροι είναι μεροδούλι μεροφάι. Κουράγιο και βρες κάποιο πράγμα να σε ευχαριστεί γιατί οι επιλογές σου είναι στην τελική δύο, ή επιβίωση ή θάνατος.