Εχω περάσει από την θέση σου. Στο δημοτικο ενα κοριτσακι ελεγε οτι ειμαι κακια και κανω μαγια για να με αποφευγουν. Στο γυμνασιο οι "αρχηγοι" της παρεας ειχαν κανει ψηφοφορια και με είχαν διωξει. Στο λύκειο έτρωγα δούλεμα γιατι ήμουν αβυζη και μεχρι και οι "φίλες" μου σε κάποια φάση με εγραφαν. Μετα όταν αναπτύχθηκα και ομορφυνα, με θεωρούσαν απλά απροσαρμοστη γιατι πλεον ντρεπόμουν πάρα πολύ να μιλήσω με τους άλλους. Θυμαμαι την κοπη πιτας στην Δευτερα λυκειου. Μονη μου στην μεση μιας ταξης παιδιων που πετανε βασιλοπιτα ο ενας στον άλλον με οποιον συμπαθουσα να λείπει μετα αρχισα να κλαιω και προφασιστηκα οτι εχω πονοκοιλο. Θέλω να πω ότι ξερω πως ειναι να εισαι στο περιθωριο. Αλλαζουμε τωρα κεφαλαιο... Δεν γουσταρα όμως να ειμαι ετσι....Δεν ανεχτηκα να με οριοθετουν οι συμπεριφορες των αλλων και να οριζουν αυτοι την αυτοεικονα μου. Μην στα πολυλογω, στην τριτη λυκειου εκανα παρεες απο το φροντ. και πλεον στο πρωτο έτος, από αποψη παρέας είμαι πάρα πολύ ικανοποιημενη. Στα λίγα ατομα που εχω ανοιχτει για αυτα δεν το πιστευαν. Δεν έχεις τον ανθρωποδιωκτη, ούτε είναι οι φιλίες δύσκολες... Απλά οι κακες εμπειρίες σου καθοριζουν το τι πιστευεις και το πιστευεις καθοριζει το τι ζεις. Δεν σου μιλαω εκ του ασφαλους και ελπιζω να σου εδωσα να καταλαβεις ότι μπορεις να κάνεις πραγματα για να αλλαξεις την κατασταση.
