βρισκομαι ακριβως στην ιδια φαση με εσεναα ακριβως ομως... 2ο ετος νομικη αθηνας και καθε μερα κανω σκεψεις για το αν οντως επρεπε να ειμαι ή οχι σε αυτη τη σχολη...πρωτο ετος δεν ασχοληθηκα καθολου καθως ειχα ξενερωσει με πολλα προσωπικα μου θεματα αλλα και με το κλιμα και τα παιδια στη σχολη τα οποια ειναι οπως ακριβως τα περιγραφεις .. αρχες δευτερου ετους εβαλα κατω τα πραγματα και ειπα οτι ή θα καταληξω να απογοητευσω τους γονεις μου και τον ιδιο μου τον εαυτο και θα συνεχισω να δουλευω βραδυ μεχρι τα 30 μου χωρις δυνατοτητα να κανω κατι αλλο στη ζωη μου ή θα προσπαθησω να κερδισω τον χαμενο χρονο και να συγχρονιστω με τη σχολη...τελικα προσπαθησα και ακομη προσπαθω να κανω το δευτερο πραγμα που μου ειναι απιστευτα δυσκολοο γιατι παραλληλα δουλευω και το ωραριο ειναι αρκετα απαιτητικο...αλλα με καλη οργανωση βγαινει...παρολα αυτα ακομη και τωρα δεν τρελαινομαι γι αυτη τη σχολη δε το γουσταρω 100% αλλα το εχω θεσει σαν προκληση στον εαυτο μου να την τελειωσω εστω και αργοπορημενα .. (θα ηθελα πολυ να καταλαβω ποιος εισαι :ρ)