Όταν δεν υπάρχουν προβλήματα ορμονικά/οργανικά (διορθώστε με ελεύθερα) το πρόβλημα έγκειται στο ψυχολογικό κομμάτι. Η κακή σχέση με την τροφή υποδηλώνει μια κακή σχέση με τον εαυτό μας. Ξεσπάμε για κάτι; Τον τιμωρούμε; Του απαλύνουμε τον πόνο; Κρυβόμαστε από τη ζωή μέσω των κιλών( λες δεν έχω σχέση επειδή έχω παραπάνω κιλά.. τα χάνεις και πάλι δεν έχεις σχέση!) Το να τρέφεσαι δεν είναι απλά γέμισμα καυσίμων και των λοιπών απαραίτητων στοιχείων. Είναι ένα ολοκληρωμένο βίωμα με κοινωνικό ή μη χαρακτήρα. Για κάποιους έχει μια τελετουργία. Μας προκαλεί επίσης αισθητικά αλλά και συναισθηματικά. Όλα αυτά τα ξεχνάνε όσοι θέλουν να δουν/βλέπουν ένα αδύνατο σώμα. Ούτε όμως το σώμα είναι απλά μια μάζα, ο χώρος που πιάνεις, είναι ο ναός που λένε κάποιοι που φιλοξενεί το πνεύμα σου ή για όσους διαφωνούν με αυτόν τον δυαδικό διαχωρισμό, είναι και μέρος του πνεύματός σου όπως το πνεύμα σου δεν είναι τίποτα χωρίς το σώμα σου. Λοιπόν από αυτά ξεκινά και αν δεν μπορείς να βρεις μόνη σου τι πάει στραβά με την σχέση που έχεις με τον εαυτό σου, να πας σε ψυχολόγο/ψυχίατρο γιατί ένα υγιές σώμα δεν είναι ένα απλά αδύνατο σώμα. Ούτε η στέρηση στο φαγητό είναι μια πράξη αγάπης.Μη μου θέλετε μασημένη τροφή. ;)