Λοιπόν, έχω αρχίσει να παρατηρώ και στον περίγυρό μου άθεους ή δήθεν αγνωστικιστές, να είναι τόσο απόλυτοι, που τελικά τύφλα να'χουν οι πιο φανατίλες τζιχαντιστές. Επίσης, με ενοχλεί πολύ η απροκάλυπτη τάση τους να ειρωνεύονται και να χλευάζουν οποιονδήποτε πιστεύει κάπου, ή ο,τιδήποτε αφορά πίστη.Δεν ξέρω, αλλά για μένα το θέμα της πνευματικότητας είναι σημαντικό, αφορά προσωπικό σύστημα αξιών και θα έπρεπε να είναι σεβαστό από όλους, εφόσον δεν εξαναγκάζεις κανέναν να ασπαστεί τα πιστεύω σου. Μην τα μπλέκετε όλα με άτεγκτες θρησκείες και δόγματα, ένας σκεπτόμενος άνθρωπος μπορεί μια χαρά να πιστέυει σε ένα πνευματικό σύστημα αξιών ή σε μια Ανώτερη Δύναμη, χωρίς να είναι έτοιμος να γίνει πειθήνιο πρόβατο ή να ζωστεί εκρηκτικά.Τέλοσπάντων, το κούρασα, αλλά με αφορμή την εξομολόγηση, μου βγήκε τνα τα πω.Εξομολογούμενη, συναντηθείτε στη μέση. Πρότεινε ξανά να κάνετε και τα δύο, ως τη μόνη δίκαιη λύση. Με τον πολιτικό σέβεσαι αυτόν, αλλά αυτός δε σέβεται τη δική σου επιθυμία (αφήνω στην άκρη την οικογένεια, εσύ μετράς εδώ). Και πες του ως επιχείρημα, ότι αφού δεν πιστεύει, τι τον πειράζει; Ας μην πιστεύει, ας το κάνει για εσένα και ως έθιμο. Εκτός, αν το θέμα είναι ότι τσιγκουνεύεται τα έξοδα (και για το γάμο και μελλοντικές βαφτίσεις) και έχει βρει την εύκολη λύση.