Αχ, πολύ ταυτίστηκα κι εγώ... Σε όλα τα ίδια, αλλά μέχρι τους 4 τοίχους που δεν συμφωνώ.. Κάτι βρες να κάνεις.. Ποδήλατο, χορό, περπάτημα.. Και τα όνειρα μου δεν σταμάτησαν γιατί εκτός του ότι πάντα ήμουν ονειροπόλα, είναι το μοναδικό που δεν μπορούν να μου κλέψουν.. Αυτό και το χαμόγελο. Επίσης άρχισε να κάνεις πράξεις ότι μπορείς από αυτά που ονειρευόσουν και ονειρεύεσαι και σταμάτα να πηγαίνεις σύμφωνα με τα όρια ηλικίας που βάζει η κοινωνία.. Κάποτε πρέπει να σταματήσει αυτό. Καλή ζωή εύχομαι.. :)