Αγαπητέ/ή εξομολογούμενε/η,κατ'αρχάς, ελπίζω να έχεις απευθυνθεί σε ειδικό για τις τάσεις αυτοκτονίας και την προφανώς δύσκολη φάση που περνάς. Και εύχομαι με τη βοήθεια του ειδικού, να ξεπεράσεις σύντομα τις δυσκολίες.Από εκεί και ύστερα όμως, είσαι λάθος. Και δεν είσαι ακριβώς καλός φίλος/φίλη.Οι φίλοι δεν "πνίγουν" τους φίλους τους, ούτε τους κολλάνε ταμπέλες.Προφανώς η φίλη σας έχει ανάγκη να ζήσει όπως ζει αυτό το διάστημα και να ακολουθήσει αυτές τις επιλογές. Δεν είναι υποχρεωμένη να δώσει λογαριασμό σε κανέναν, ούτε να είναι 24/7 πάνω από τους φίλους της.Δηλαδή, όσο είχε το χρόνο και το κουράγιο να είναι δίπλα σας ήταν καλή, αλλά τώρα που βρήκε το χρόνο και το κουράγιο για τον εαυτό της είναι "κακιά";Μήπως το γεγονός που σε "τσιγκλάει", είναι ότι εκείνη πέρασε από τις δικές της δυσκολίες (καταπιεστική σχέση, χωρισμός κλπ) και βρίσκεται στην επόμενη, ανέμελη φάση, ενώ εσύ ακόμα παλεύεις;Δεν έχεις κανένα λόγο και κανένα "πάτημα" να της μιλήσεις. Δηλαδή τι θα της πεις;"Γιατί ζεις τη ζωή σου";Αν πράγματι οι επιλογές της σε αυτή τη φάση δεν είναι καλές για την ίδια, θα το καταλάβει μόνη της, εν τέλει. Η ζωή έχει πολλές φάσεις, δε μπορούν όλα να συνεχίζουν ίδια, σε λούπα.Ασχολήσου κι εσύ με τον εαυτό σου, προχώρα μπροστά και περάστε τις κοινές στιγμές σας όμορφα και εποικοδομητικά, όχι απαισιόδοξα γυρνώντας μόνο γύρω από προβλήματα.
