Aπορώ γιατί η απάντηση πρέπει να τεθεί Ανώνυμα κι όχι με το τρέχον ψευδώνυμο. Τέλος πάντων. Η απάντηση, έστω κι ανώνυμη, θα λιανιστεί ευθύς αμέσως, γιατί πολύ μου την δίνει όλη αυτή η δημόσια ρητορική γενικολογίας και δήθεν "γυναικείας αλληλεγύης" (που δεν είναι τέτοιο πράγμα και θα το αποδείξω ευθύς αμέσως με επιχειρήματα). Στην ουσία, η απάντησή σου, ενώ θεωρητικώς είναι "καθώς πρέπει", υποστηρικτική, αλληλέγγυα, πάσχει από ορισμένα λογικά άλματα και γενικεύσεις-τσιτάτα. Να προλογίσω λέγοντας ότι δεν διαφωνούμε ότι η εμπειρία δεν προκύπτει από ένα νούμερο. Κι αυτό όχι επειδή το λέω εγώ, αλλά επειδή προκύπτει από την Λογική. Το νούμερο παρτνέρ είναι μια πληροφορία που δεν δίνει ποιοτικά στοιχεία επειδή μπορεί κάποιος να έχει κάνει 10000 πράγματα με ένα άτομο ή μπορεί να έχει κάνει 1 μόνον πράγμα με 10000 άτομα. Σωστά;Πάμε παρακάτω. Από το ύφος γραφής εικάζω ότι είσαι γυναίκα. Δυστυχώς για σένα (κι όσες σκέπτονται όπως εσύ) η πλειοψηφία των ανδρών δεν αρκείται σε ένα ιεραποστολικό κι αυτό προκύπτει από πάμπολλες συζητήσεις, παρατηρήσεις, κουβέντες σε φόρουμ και παρέες καθώς και στα δημογραφικά στοιχεία που συγκεντρώνουν συγκεκριμένες πλατφόρμες. Αυτά δεν είναι άποψη, είναι στοιχεία. Τι να κάνουμε, έτσι είναι η πραγματικότητα. Αν δεν μας αρέσει σεβαστόν, αλλά μην παραπονιόμαστε μετά, δεν γίνεται και την πίτα ολόκληρη κι ο σκύλος χορτάτος, γίνεται;Δυστυχώς εδώ η αντρική εκπροσώπηση είναι ισχνή και η στήλη γυναικοκρατείται (και μάλιστα από νεαρές ηλικίες που δεν έχουν την εμπειρία ζωής ώστε να κρίνουν ρεαλιστικά) αλλιώς θα σου απαντούσαν καταλλήλως ότι έχω δίκιο κι ότι πολύ θα ήθελαν να πραγματοποιήσουν φαντασιώσεις και κόλπα με τις συντρόφους τους αντί να τις εκτονώνουν με τσόντες κι αυνανισμό. Το ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ όμως είναι ότι πάμπολλες γυναίκες επίσης ΔΕΝ αρκούνται σε ένα ιεραποστολικό. Δεν όρισε κάποιος ότι το ιεραποστολικό είναι το μη προβληματικό, το ομαλό και το φυσιολογικό κι όλα τα υπόλοιπα είναι μιαρά. Είχαμε τις προάλλες εδώ εξομολόγηση παντρεμένης που ανέφερε πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Όπως και πάμπολλες άλλες γυναίκες που δεν είναι ευχαριστημένες και ζητούν άλλα πράγματα. Αυτή (κι όλες οι άλλες) δηλαδή είναι "ανώμαλες" με το δικό σου σκεπτικό; Πας να χαϊδέψεις την εξομολογούμενη, εδώ, και δεν σκέπτεσαι ότι η άλλη που θα τα διαβάσει θα νιώσει απαίσια με τον εαυτό της; Επομένως αυτό που κάνεις δεν είναι φεμινισμός, αν νόμιζες ότι είναι. Εξίσωση όλων των γυναικών σε ένα στερεότυπο που έχεις στο μυαλό σου είναι. Για τέτοιους λόγους συνολικά είναι φρόνιμο να μην γενικεύουμε ονοματίζοντας μάλιστα με τον υποτιμητικό κι απαξιωτικό -σχεδόν ρατσιστικό!- όρο "ανωμαλία" οποιονδήποτε διαφέρει από το δικό μας κριτήριο "ομαλότητας". Λες τελείως απαξιωτικά λες και μιλάς για κανέναν εγκληματία "Φόρτωσε την ανωμαλία του στην εξ."!! Στο κρεβάτι τους ήσουν και ξέρεις; Και ποιός σου λέει ότι το δικό σου κριτήριο ομαλότητας δεν είναι ανώμαλο για κάποιο μοναχό σαολίν στο Θιβέτ; Θα ήθελες εκείνος να λέει ότι "φορτώνεις τις ανωμαλίες σου" στους παρτνέρ σου; Μιλάς ακόμη για εθισμό! Ποιός μίλησε για εθισμό. Κανένας. Εισάγεις μια λέξη που δεν αναφέρεται στο κείμενο με βαριά σημαινόμενα πάνω της. Ο συγκεκριμένος της ζητούσε προφανώς πρωτοβουλίες (το "δείξε μου τι αξίζεις" προτρέπει σαφώς κατά την ταπεινή μου άποψη σε πρωτοβουλίες, σημείο κλειδί και παράπονο για πολλούς άντρες). Δεν καθίσταται κάποιος εθισμός εφόσον δεν εμμένει σε κάποια συγκεκριμένη πράξη/τεχνική/πρακτική και δεν μπορεί άνευ. Πουθενά δεν μας λέει ότι δεν μπορεί άνευ. Μας λέει ότι θέλει περισσότερα. Η σύγκριση με άλλες το είπα κι εγώ πριν σαφώς ότι είναι φάουλ (αυτή τη λέξη χρησιμοποίησα πολύ συνειδητά) κι ο ίδιος γκάου μπίου (επίσης αυτό τον χαρακτηρισμό χρησιμοποίησα επειδή πρέπει να είσαι και λίγο χαζός για να εμμένεις σε μια μέθοδο που δεν δείχνει να αποδίδει).Συμπέρασμα:ΟΛΑ όσα κάνουν οι ενήλικες, νουνεχείς άνθρωποι με συναίνεση και δεν εμπίπτουν στον Ποινικό Κώδικα είναι φυσικά. Ομαλά. Φυσιολογικά.Μην λέμε συνέχεια τα αυτονόητα. Περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρόκειται. Όπως υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του gay να έχει ταίρι gay και να κυκλοφορεί με το κούτελο καθαρό, έτσι κι αυτό. Ακριβώς το ίδιο! Το αναφέρω αυτό επειδή *μερικές* μου το παίζετε προχώ κι απελευθερωμένες όπου δεν σας τσούζει ο κώλος σας (επειδή δεν έχετε target group τους gay), και στα υπόλοιπα στηλώνετε τα πόδια αμετακίνητες αρνούμενες να δείτε το θέμα σφαιρικά.Για τον ψυχολόγο δεν θα διαφωνήσω κα-θό-λου επειδή η δουλειά του ψυχολόγου δεν είναι να απαξιώσει το αίσθημα του ασθενούς. Για να αναζητά βοήθεια σημαίνει ότι κάτι την προβληματίζει κι ορθώς απευθύνθηκε σε επαγγελματία και μπράβο της, εγώ της βγάζω το καπέλο. Της εύχομαι να βρει τον κατάλληλο, επειδή ο προηγούμενος δεν έκανε για την δουλειά αυτή. Με κατάλληλη έρευνα και ξέροντας πλέον τι ψάχνει είμαι σίγουρη ότι θα βρει τον κατάλληλο επαγγελματία και θα βοηθηθεί.Το θέμα ψυχικά τραύματα όμως θα μου επιτρέψεις να έχω αντίρρηση ότι δεν αντιμετωπίζονται με "ασκήσεις". Και βέβαια ασκήσεις, που θα της υποδείξει κάποιος επαγγελματίας, σε συνάρτηση με τα όσα θα διαμοιφθούν στις συνεδρίες τους και σε συνάρτηση με τις αντοχές της. Μαγικά θα ξεπεράσει τα θέματά της; 'Ή επειδή "τα'βγαλε από μέσα της" θα θεραπευτεί κιόλας λες και κατάπιε σάπιο σούσι;Με το να απέχει από το σεξ ολοκληρωτικά το θέμα μετατοπίζεται και δεν επιλύεται. Αυτό είπα και πέσατε να με φάτε. Ούτε μπορεί να πέσει ο "καταλληλος" υποψήφιος από το δέντρο, θα χρειαστεί μια έρευνα κι ένα ζύγισμα που διακρίνεται στην διάδραση και την δια ζώσης επαφή (καθώς και με την σαρκική επαφή στο τέλος). Ούτε είναι εγγύηση ο άντρας που δεν θα έχει εμπειρίες (πώς νοούνται είπαμε αυτές;) επειδή μπορεί να έχει τρισχειρότερα ψυχολογικά θέματα και να την στείλει αδιάβαστη τη γυναίκα, κάνοντάς την τρισχειρότερα! Λίγα διαβάζουμε εδώ μέσα; Στο επιμύθιο. Υπάρχει μια διάσταση απόψεων στο ζήτημα του πώς απαντούμε σε εξομολογήσεις στη στήλη. Η μία σχολή αρέσκεται να πέφτει με τη ζεστή χουχουλιάρικη κουβερτούλα πάνω στον/στην εξομολογούμενη και με κλισέ λόγια παρηγοριάς να προσπαθεί να τους κάνει "να αισθανθούν καλύτερα". Λες κι οι εξομολογούμενοι είναι πεντάχρονα και θα τους κάνουμε μάκια το βαβά να περάσει. Η άλλη σχολή αρέσκεται να προσφέρει μια προοπτική του θέματος (ξεκινώντας στην θεωρητική βάση ότι η αλήθεια κάπου στη μέση πρέπει να'ναι λογικά) και προτείνοντας κάπως πιο πρακτικές συμβουλές από αυτές που επιβάλλει το life coaching από την άλλη άκρη του Ατλαντικού ("βρες τα με τον εαυτό σου!", "πολέμησε για τα θέλω σου!", "όταν νιώσεις εσύ αυτοπεποίθηση θα έρθουν οι άλλοι σε σένα", "όλα για κάποιον λόγο γίνονται", "αν δεν το θες εσύ πραγματικά δεν γίνεται τίποτα" κλπ κλπ.)Κατανοώ βέβαια ότι η μέγιστη πλειοψηφία των εξομολογήσεων δεν μπαίνει για να βρει λύσεις, αλλά για χάϊδεμα των αυτιών. Αυτό είναι μια αλήθεια της ζωής που την ξέρω καλά εμπειρικά στα 47 μου χρόνια. Να τους πούμε ότι έχουν δίκιο επιζητούν. Εξ ου και τα τόσα παράπονα για το πώς σχολιάζουμε οι συχνότεροι σχολιαστές. Κατανοητόν. Όμως μην μου ζητάς και να συμβιβαστώ με μια φιλοσοφία που δεν μου ταιριάζει, να λέω τετριμμένα πράγματα άνευ ουσίας.Κάλλιο χρήσιμη παρά ευχάριστη. Μακροπρόθεσμα περισσότερο καλό κάνει κάποιος που σου υποδεικνύει τι θα μπορούσε να πάει διαφορετικά (με σεβασμό πάντοτε, προσπαθώ -δεν ξέρω αν το κατορθώνω- να μην πληγώνω από πρόθεση) από κάποιον που ανώδυνα (κι ανώνυμα) σου χτυπάει φιλικά την πλατούλα. Το δεύτερο δεν κοστίζει τίποτα. Ούτε καν μερικές αρνητικές ψήφους. ;) Αυτά!
