Διαπιστώνεις φαντάζομαι ότι στηρίζεις την άποψη σου για μία συγκεκριμένη μερίδα γυναικών σε στερεοτυπικές αντιλήψεις. Για να ξεκαθαρίζουμε κάποια πράγματα πρώτα απ όλα δεν μπορώ να δεχτώ ότι όσες και όσοι περνάνε παιδαγωγικό είναι από αγάπη για τα παιδιά και όχι σε πολλές περιπτώσεις από διαφορετικούς λόγους. Επιπλέον πρέπει να κατανοήσεις καλά τον ρόλο του πανεπιστημίου, δεν είναι παρά μία επιπλέον βαθμίδα εκπαίδευσης. Οι εκπαιδευτικοί λοιπόν, οι ανερχόμενοι για να μην παρεξηγηθούν οι επαγγελματίες, εκπαιδεύονται για να γίνουν εκπαιδευτικοί, όπως ακριβώς λαμβάνει εκπαίδευση ο γιατρός, ο μηχανικός, ο σεφ και δεν ξέρω και γώ πόσοι άλλοι. Τι θα πεί αυτό? Ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να νιώθεις αγάπη για τα παιδιά εφόσον εκπαιδεύεσαι να διαχειρίζεσαι την τάξη με κατάλληλα εργαλεία και μεθόδους έτσι και αλλιώς! Μάλιστα όσες στηρίζονται στην αγάπη και όχι στα εργαλεία της δουλειάς μάλλον αποτυγχάνουν παταγωδώς στον ρόλο τους. Καταλήγοντας ο εκπαιδευτικός δεν είναι παρά επάγγελμα και προσγειώσου.