Πολύ καλά τα περιγράφεις. Έτσι είναι. Αυτό που γράφεις με την ελληνική νοοτροπία ισχύει απόλυτα. Είναι βαθιές οι ρίζες. Δεν θα αλλάξει ποτέ. Υπήρχε βέβαια μια περίοδος που θα μπορούσε να αλλάξει αυτό αλλά κατέπεσε σαν χάρτινος πύργος. Κάθε τι διαφορετικό από το συνηθισμένο φαντάζει στα δικά τους μάτια ως κάτι ακραίο και ριζοσπαστικό. Είναι τέτοια η λαχτάρα των νέων παιδιών που παίρνουν το πτυχίο τους (όπως η αφεντιά μου), που θέλουν να τεστάρουν τις αντοχές τους, να δουν τα όρια τους στο εξωτερικό, και αντί να επικροτηθεί γι'αυτό από τους δικούς του ανθρώπους γίνεται το αντίθετο. Αποδοκιμάζεται και αρχίζει να χλευάζεται με άσχημο τρόπο λέγοντας του ευθέως ότι θα αποτύχει. Ενώ δεν έχει ξεκινήσει καν. Μπράβο σου λοιπόν που έφυγες και βρήκες τον εαυτό σου. Σειρά δικιά μου να το κάνω. Πρέπει να το κάνω. Επαγγελματικά ακόμα και στην Ελλάδα υπάρχει μέλλον αλλά με αυτά που βλέπω στον χώρο εργασίας μου σκέφτομαι πολύ σοβάρα να φύγω το συντομότερο δυνατό.