Δεν γνωριζω τα πρακτικα του ζητηματος, αν μπορεις να σταθεις μονη σου οικονομικα, πως φτασατε σ αυτην την κατασταση, αν ο αντρας σου σου φερεται ασχημα κλπ.Εξω απ τον χορο το μονο που εχω να πω, απο προσωπικα μου βιωματα, ειναι πως δεν κανεις καμια χαρη στα παιδια σου μενοντας σε μια σχεση που δεν υπαρχει σεβασμος γενικοτερα.Τους δινεις σαν παραδειγμα και καθημερινο βιωμα οτι αυτο ειναι το νορμαλ, οτι "δεν πειραζει που με κερατωνει ειναι καλος πατερας" , "θα αναστατωθουν αν χωρισω οποτε μενω σε εναν δυστυχισμενο γαμο για το καλο τους". Δεν σε κρινω καθολου, ουτε προτεινω να χωρισεις γιατι οπως ειπα ουτε λογος μου πεφτει ουτε γνωριζω λεπτομερειες (αν και και εγω προσωπικα αυτο θα εκανα) απλα εχε στο μυαλο σου ποσο σημαντικο ειναι να εισαι παραδειγμα στα παιδια σου να προσεχουν και να σεβονται τον εαυτο τους μεσα σε μια σχεση και ταυτοχρονα να ειναι και εκεινα σωστα με τη σειρα τους.Ελπιζω πραγματικα να βρεις την ακρη σου!