Γυναικα εδω.Ασχημη κατασταση και καταλαβαινω πως νιωθεις εγκλωβισμενος. Εγω σε παρομοια κατασταση σε προηγουμενη σχεση (δεν υπηρχαν παιδια βεβαια) αφου ειχα προσπαθησει αμετρητες φορες και με αμετρητους τροπους να εξηγησω πως νιωθω και ποσο η συμπεριφορα του με κανει να μαραζωνω μερα με τη μερα, αφου ειδα οτι μιλαω με ντουβαρι ουσιαστικα και δεν υπαρχει βελτιωση, μια ωραια μερα του ειπα ηρεμα κ ομορφα πως επειδη απ οτι φαινεται δεν βγαζουμε ακρη εμεις οι δυο μονοι μας αν θελει πραγματικα να μεινουμε μαζι, ειμαι διατεθημενη ως εσχατη προσπαθεια να παμε σε ψυχολογο/ συμβουλο γαμου να τα λυσουμε με την βοηθεια καποιου εξωτερικου παρατηρητη της καταστασης. Η αρνηση του θα σημαινε πως δεν θελει πραγματικα να βελτιωθει η κατασταση και πως μοιραια θα ακολουθησει ο χωρισμος... οπως και εγινε εν τελει και ζησαμε εμεις καλα και αυτοι καλυτερα.Αυτο σαν κινηση προσωπικα με βοηθησε και εμενα να ξεκαθαρισω την κατασταση στο μυαλο μου, και να ξεπερασω τα ψυχολογικα μου οτι δεν προσπαθω αρκετα να σωθει η σχεση και απ την αλλη ηταν ξεκαθαρο ultimatum στον αλλο το οποιο δεν μπορουσε πλεον να αγνοησει.Μπραβο παντως και που προσπαθεις να το συζητησεις μαζι της και που εχεις τοση αδυναμια στα παιδια σου!