Bρε τυχαιε, εγω ειμαι! Σε έμενα η φάση ήταν πολύ εύκολη διότι κράτησε για λίγα χρόνια και όταν αρχισα να μπάίνω και σε άλλους κύκλους διορθώθηκε άμεσα. Εχω σκεφτει όλες τις δυσκολίες που λες, αλλά δεν θεώρησα ότι πρέπει να τις αναφέρω διότι όταν ενας ανθρωπος προσπαθει να αλλάξει κάτι, κοιτάει το τι μπορει να κανει και ποια ειναι τα περιθωρια βελτιώσης, αν σκεφτεσαι το ποσο δυσκολο ειναι κολλάς. Αυτό που πιστευω είναι ότι σε κανεναν δεν αξιζει να ειναι μόνος και θεωρώ ότι όλοι μας όταν ξερουμε ότι ένα ατομο στην δουλεια, στην σχολη, στον συλλογο που πάμε, στην πολυκατοικία , περναει μοναξιες μπορουμε να του προσφερουμε την παρεα μας. Μπορει αυτος ο ανθρωπος να ειναι φανταστικος φίλος. Έχω εναν πολυ καλο φίλο, με βοηθαει, τον βοηθαω , με ξελασπώνει οταν εχω προβλημα, γελαμε πολυ και όλοι στην παρεα, όλοι ομως τον συμπαθουν. Αν δεν του μιλαγα οταν εβλεπα μονο του και αν δεν επέμενα, δεν θα ειχαμε γνωριστει. Για αυτο προτρεπω όσους μπορουν να κανουν αντιστοιχες κινησεις, ποτε δεν ξερεις μπορει να πετας την ευακαιρια για παρεα με αξιολογα ατομα.