Βρε παιδιά, πολύ ωραίες οι τεκμηριωμένες και πολιτισμένες απαντήσεις σας.Αλλά εμένα - αν και γυναίκα - κάτι τέτοια με ξεπερνάνε και με τσαντίζουν.Είναι δυνατόν να ζεις μια κοινή ζωή με τον άνθρωπό σου όπου τα βγάζετε δύσκολα πέρα, να μη δουλεύεις κι εσύ για να βοηθήσεις, παρά να κάνεις "οικιακά", να έρχεται το τυχερό και το προνόμιο να πάτε έξω με τα τριπλά, κι εσένα η μόνη σου φιλοδοξία να είναι "να γλιτώσεις το νοίκι";Και να παραδώσεις παράλληλα και κάθε ενήλικη αξία και αίσθηση αξιοπρέπειας και ιδιώτικότητας για να μείνεις με τη μάνα σου;Δηλαδή, πώς αυτή η στάση υπακούει στην κοινή λογική; Και πώς δείχνει κάτι πέρα από εγωισμό και αυτή η πλευρά;Συγγνώμη δηλαδή, στην εποχή μας, τόσος κόσμος απελπισμένος, πολλοί με εφόδια και λαχτάρα να φύγουν έξω για ένα καλύτερο μέλλον, αλλά ακόμα και "το έξω" δεν είναι "η κότα με τα χρυσά αυγά". Δεν τυχαίνουν κάθε μέρα τέτοιες ευκαιρίες. Πόσο εκτός πραγματικότητας πρέπει να ζεις για να μουλαρώνεις, να προτείνεις τέτοια κοντόφθαλμα ημίμετρα "για το νοίκι" και να νευριάζεις κιόλας;Εξομολογούμενε, μίλα στη γυναίκα σου ήρεμα μεν, αλλά λογικά και στακάτα. Όντως πρέπει να συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα.