Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια όπως και τους παραπάνω σχολιαστές. Και μόνο που κάποιοι άγνωστοι προσφέρονται να βοηθήσουν, μου είναι αρκετό. Εδώ συγγενείς άφαντοι, άλλη ιστορία αυτή. Αλλά και πώς να με βοηθήσουν είναι το θέμα; Να μου πάρουν το πόνο; Δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει τέτοιες στιγμές. Και αγωγή για λίγο πήρα γιατί είχα μετατραυματικό στρες και συν άλλα πχ ανεβασμένη πίεση που δεν είχα ποτέ. Τώρα δεν παίρνω ηρεμιστικά κτλ και ούτε έχω πίεση. Αλλά ο πόνος δεν φεύγει, εκεί μέσα μου νιώθω ώρες ώρες ότι τρέχει αίμα από τη καρδιά μου κυριολεκτικά, αλλά προσπαθώ νεράιδα. Είμαι σκληρό καρύδι πιστεύω ακόμα. Όχι άλλη καταστροφή ζητώ πια από το Θεό γιατί οι αντοχές έχουν και όρια...