Κοίταξε, ο κάθε χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος. Θέλει τον χρόνο του. Χωρίσατε για τον χ, ψ λόγο. Οκ. Από εκεί και πέρα, δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου, προφανώς θα σκέφτεσαι ευχάριστες στιγμές με τον άνθρωπο αυτόν, προφανώς θα κλάψεις, αλλά αυτό σιγά σιγά θα μένει πίσω, θα προχωράς και θα βρεις ηρεμία. Ναι ακούγεται τόσο ηλίθιο αυτό, αλλά ειναι η αλήθεια. Ο χρόνος γιατρεύει τέτοιες πληγές....