Βρε κοριτσάκι μου, τι τραβάς...!Είναι πολύ σοβαρό, είναι ενδοοικογενειακή ψυχολογική βία και τραμπουκισμός.Με συγχωρείς, αλλά εγώ θα τα πω χύμα όπως τα βλέπω εγώ και δεν θα τα "στρογγυλέψω" ευγενικά:Οι γονείς σου είναι αδιάφοροι και άβουλοι - βασικά δεν είναι καλοί γονείς -και ο γιος τους ένας τραμπούκος και μισός.Εσύ πρέπει να εξοπλιστείς με το δίκιο σου, με αποφαστικότητα και τσαμπουκά.Να καθίσεις κάτω τους δικούς σου και να τους μιλήσεις σοβαρά: το και το - δε βλέπετε ή κάνετε πως δε βλέπετε; Δεν ντρέπεστε για το χαρακτήρα του γιου σας και την απραξία σας ως γονείς;Τι περιμένετε για να ενεργήσετε και να πατήσετε πόδι;Μου φαίνεται καλοβολεύονται που είσαι υπηρετριούλα εκεί μέσα και που με την ψυχολογική βία του αδερφού δεν τολμάς να σηκώσεις κεφάλι.Και στον αδερφό σου, αφού έχεις ήδη προσπαθήσει να μιλήσεις ανθρώπινα και σε αγνοεί και αφού φέρεται έτσι, να κάτσεις να τον ξεχ*σεις! Ναι αγαπητή μου, αυτός είναι ο σωστός όρος - εννοώ να να κάτσεις και να του τα ψάλλεις κανονικά, με φωνή και φοβέρα και την απαξίωση που του ταιριάζει τέτοιο γομάρι που είναι!Τώρα αυτά, κατά 95% δεν θα πιάσουν με την έννοια να αλλάξουν αυτοί και να ζήσετε αρμονικά... αλλά θα έχεις υψώσει ανάστημα, θα έχεις διατυπώσει και διεκδικήσει το δίκιο σου και ίσως να αρχίσουν να σε μετράνε παραπάνω.Και θα έχεις ξεσπάσει, φυσικά, που είναι πολύ σημαντικό.Η λύση είναι να βρεις τρόπο να αρχίσεις να μαζεύεις δικά σου χρήματα, να σηκωθείς να φύγεις από εκεί.Καλή δύναμη και καλή τύχη!