Αργοναυτάκι μου είσαι λοιπόν και πολύ πολύ μικρός για να μην ελπίζεις βρε ψυχή,ειλικρινά τώρα...Αν είναι να απελπίζεστε εσείς αυτής της όμορφης νεαρής ηλικίας,τότε εμείς είμαστε να σκάβουμε ήδη τον λάκκο μας να μπούμε μέσα στα 30+ ε?... Χαχαχαχαχχα!Σοβαρά όμως τώρα οι καιροί έχουν δυσκολέψει παρά πολύ και οι γενιές άλλαξαν και πάνε προς το χειρότερο με τις σχέσεις να κρατάνε πολύ λίγο και να εστιάζουν στην καλοπέραση μόνο,αυτό με ξενερώνει πολύ εμένα και δεν το έχω,αλλά πίστεψέ με πώς ανάμεσα στους (καλοπερασάκιδες αυτού του εείδου) υπάρχουμε και εμείς οι λίγες/οι που αναζητάμε πιο όμορφα και ρομαντικά πραγματάκια και συναισθήματα όπως λες και εσύ..Και θα αγαπήσεις όταν βρεθεί αυτή η μία που θα σου τραβήξει την προσοχή αλλά και θα αγαπηθείς... Αν δεν εστιάζες στην αγάπη θα ήσουν τελείως διαφορετικός,θα τα έγραφες όλα κανονικά και δεν θα σε ένοιαζε.. Τώρα όμως που ξέρεις τι θες,αυτό σου φαντάζει αδύνατον να συμβεί.. και όμως σε πληροφορώ πως θα σου συμβεί αλλά να προσέχεις πολύ γιατί με την αγάπη υπάρχει και το ενδεχόμενο να πληγωθείς και το θέμα είναι πως θα το πάρεις και πως θα το αντιμετωπίσεις στην πορεία!Έχεις ζήσει και έξω για αυτό αναφέρεις πως Ελλάδα σου φαίνονται όλα διαφορετικά...Καταστάλαξε πρώτα στο που θα σου άρεσε να ζήσεις μικρέ μου και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν στην πορεία και θα με θυμηθείς.. Και ναι! Θα ήταν φοβερό και σαν τίτλος ταινίας αλλά και σαν τραγουδιού!!! Την αγάπησα αυτή την φράση... Αλήθεια στο λέω... Με ταξιδεύει... :-*