Διαφωνώ με το υγ. αν και το υπόλοιπο σχόλιο σου μου φανηκε πολύ ευστοχο οσον αφορα την εξ. Ένας ανθρωπος που νιωθει καταθλιπτικά, που είχε καποια τραυματική εμπειρία, που πιάνει τον εαυτό του να ακολουθει αρνητικά μοτίβα που δεν μπορεί να σπασει ή που εχει εστω και την παραμικρή υπόνοια του οτι πασχει απο καποια ψυχικη νοσο, παει στον ψυχολογο. Οποιος εχει προβληματα μαθαίνει να τα λύνει μόνος του ή εστω προσπαθει για αρχη μόνος του. Κατα την γνωμη μου πρεπει να είμαστε ανεξάρτητοι ανθρωποι και να μην χρειαζόμαστε επιβλεψη ειδικου για την ζωη μας. Και...Και οι ψυχολογοι εχουν προβληματα και ειναι ανθρωποι με ατελη κρίση οπως η δική μας.
