Γεια χαρά, είμαι κι εγώ στην ίδια φάση Μ εσενα, ήρθα κι εγώ στο πατρικό μου και δουλεύω στην ταβέρνα του πατέρα μου. Όταν ήρθα η κάθε μέρα μου ήταν και ποιο βαρετή και τα ψυχολογικά πάνε κι έρχονται καθώς μου λείπει και ο δικός μου και νιώθω μόνη μου. Τέλος πάντων, άρχιζα να γυμνάζομαι να πηγαίνω κάθε πρωί τρέξιμο και να ασχολούμενος με τη γυμναστική. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου έχει φύγει η πίεση και το στρες αλλά όποτε πάω για τρέξιμο νιώθω τόσο όμορφα. Και στη τελική κάθε μέρα πέρα απ' το στρες και τη κούραση κάθε πρωί ξυπνάω και έχω κάτι άλλο στο κεφάλι μου, κάτι για εμενα, κατι που με κάνει να νιώθω όμορφα. Κι εγώ προσπάθησα το βιβλίο αλλά κατέληξα όπως κι εσύ. Οπότε κάνε κάτι για εσένα, άρχισε να γυμνάζεσαι κάνε κάτι για τον εαυτό σου και κάθε μέρα θα είναι διαφορετική.Φιλιά