Όλα εντάξει με την κριτική και κατανοητά. Αλλά αδικείτε τον εαυτό σας όταν το συμπέρασμα όλων αυτών είναι ένας γραφικός αντιαμερικανισμός. Μην είστε τόσο κατά της παγκοσμιοποίησης... μας έφερε το διαδίκτυο, το οποίο κι εσείς με μεγάλη χαρά -φαντάζομαι- χρησιμοποιείτε. Με πολύ ωραίο τρόπο εξηγήσατε γιατί δεν σας άρεσε η παράσταση, όμως γιατί νιώθετε την ανάγκη να ταυτίσετε ολόκληρη την Αμερική με τον Ουίλσον μόνο και μόνο για να χαρακτηρίσετε τους Αμερικάνους ζωηρά φωτεινούς και επιφανειακούς (δεν έχει σημασία αν δανείζεστε λόγια του Μποντριγιάρντ); Φαντάζομαι πως λόγω της επιφανειακότητάς τους τρώνε βελανίδια, ενώ εμείς χτίζουμε Παρθενώνες, έχοντας βαρύνει από το βάθος των πολλών παραδόσεων και ιστοριών μας. Ακόμα αναρωτιόμαστε για την ταυτότητά μας... ερώτημα τόσο βολικό, γιατί είναι τόσο αναπάντητο. Λες και η Αμερική δεν μας έχει δώσει αριστουργήματα σε όλες τις τέχνες και όλες τις επιστήμες.Αυτό το "ανεπανάληπτο γραπτό μνημείο της ανθρώπινης περιπέτειας" έχει γνωρίσει τόσες και τόσες αναγνώσεις... Δεν νομίζω πως ο Γουίλσον δεν έχει συνείδηση του τι είναι η Οδύσσεια. Αλλά νομίζω πως αυτό που έχει καταφέρει είναι να πάει ένα βήμα παραπέρα. Είναι τόσο χιλιοειπωμένη η ιστορία της Οδύσσειας, που ίσως καιρός είναι να εκμαιεύσει με τον τρόπο του τις φορμαλιστικές της ιδιότητες. Γιατί μας τρομάζει το ότι ακόμα και η Οδύσσεια μπορεί να αναγνωσθεί από κάποιον με την ίδια ελαφρότητα που διαβάζουμε οτιδήποτε άλλο; Η ζωή και το έργο του Γουίλσον δεν μου δίνουν καθόλου την εντύπωση ενός "επιφανειακού" ανθρώπου. Ίσα-ίσα μου δίνουν την εντύπωση ενός ανθρώπου που έχει κάνει την"οδύσσεια" βίωμα και για αυτό δεν τη φοβάται. Είμαι σίγουρος πως ο δρόμος του Γουίλσον είναι μακρύς, γεμάτος γνώσεις, Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες.Το πιο αστείο είναι πως μιας και θίξατε τον δυτικό πολιτισμό, ένας Αμερικάνος σίγουρα θα θεωρούσε σήμερα τη χώρα του ως το κέντρο του δυτικού πολιτισμού, ενώ ένας Έλληνας ακόμα θα αναρωτιόταν. Εσείς τι πιστεύετε; είναι η ελληνική μία δυτική κοινωνία; Τα πάντα ρει, λοιπόν, ή the times are a-changing όπως έλεγε ένας άλλος επιφανειακός αμερικάνος.Ευχαριστώ πάντως, γιατί μου δώσατε μια ιδέα για το πού να πάω με τον γιο μου. Νομίζω το έλεγε εξάλλου και ο ίδιος ο Γουίλσον σε μια συνέντευξη, "ελάτε με τα παιδιά σας". Nothing wrong with that!
