Συμφωνώ απόλυτα με το Διογένη. Ο έρωτας κανει φασαρία. Όταν τελειωνει μένεις άδειος. Παρ'ολ'αυτά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός οτι έχει μια έλλειψη και ένα απωθημένο η εξομολογουμενη. Ίσως κάποια στιγμή με την πρώτη ευκαιρία να εκφραστεί αυτο το συναίσθημα. Τότε ομως πρέπει να εισαι ετοιμη να ρίσκαρεις τα παντα, ακομα κι αν μετά μείνεις χωρις τίποτα απο τα δυο.Κι εγω ρωταω κάτι: σκέφτηκες μήπως ερωτευοσουν τον άνθρωπο που εχεις δίπλα σου; Ναι! να το πιασεις απο την αρχή! Μια στροφή του εγκεφάλου σου ειναι! Το εχω ζησει και ξερω και αλλα ζευγάρια που έχουν αυθυποβαλει τον εαυτό τους σε αυτή τη διαδικασία. δεν θέλει κοπο. τροπο θελει!Σκέψου το!