Επιτέλους, μια σταράτη κουβέντα! Μπράβο ρε Στάχτη!Μετά από τις υπόλοιπες, τώρα έχουμε περάσει στην Πολιτική Ορθότητα για Μανούλες.Είναι τώρα της μόδας - μέχρι και επιβεβλημένο - να εκφράζουν όλες οι μανάδες πόσο ταλαίπωρες είναι που κάνανε παιδιά, τι πολύτιμο χρόνο τους τρώει, πόσο δύσκολο είναι και όλοι γύρω τους να λέμε "έχεις δίκιο καημένη, πατ-πατ, είσαι άνθρωπος, είναι φυσικό να βαρυγκωμάς και να έχεις γκρίνια/νεύρα/κατάθλιψη". Οποιοσδήποτε πει το αντίθετο είναι έξω απ'το χορό, μισογύνης κλπ κλπ.Νομίζω αυτή η νέα, μορφωμένη και προχώ γενιά μας έχει γίνει πού αφρόκ*λη και τα αναγάγει όλα σε άθλους του Ηρακλή.Η Στάχτη έχει απόλυτο δίκιο, είμαστε όλες ενήμερες πια, οι περισσότερες κάνουν παιδιά σε ηλικίες 30+ - οπότε θα έπρεπε να έχει πήξει λίγο το μυαλο. Εννοείται ότι τα παιδιά είναι τεράστια ευθύνη, μια πολύ κουραστική υπόθεση, που έχει τα υπέροχά της, έχει και τα δύσκολά της. Εδώ κουτάβι παίρνεις και έχει δυσκολίες και ευθύνες. Γι'αυτό υποτίθεται τα κάνεις μετά από ώριμη σκέψη, με το σύντροφο ζωής που εχετε επιλέξει ο ένας τον άλλο κατασταλαγμένα. Δεν μας φταίει κανείς αν αυτές τις επιλογές τις κάναμε λάθος, ή αν πιαστήκαμε ανέτοιμοι.Guess what: when the going gets tough, you have to step up και να αναλάβεις ευθύνη - για τις επιλογές σου.Πάντως, θυμάμαι τη μάνα μου και τη βλέπω ακόμα δόξα τω θεώ απίστευτα ενεργητική. Γυναίκα της πόλης, με νιάτα πολύ έντονα σε διασκεδάσεις και δυο παιδιά πριν τα 30, να δουλεύει παράλληλα, να βρίσκει πάντα χρόνο για μας, να μη φωνάζει ούτε να παραπονιέται ποτέ. Κάθε δύσκολη στιγμή ανέκαθεν τη γυρνούσε και τη γυρνάει στο χιούμορ, κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, γελάει και προχωράει μπροστά. Και ως γιαγιά τώρα.Πιστεύω όλα είναι στο mindset και πώς θα τα πάρεις. Αν επιλέξεις να τα βλέπεις βουνό και να είσαι όλο γκρίνια, έτσι θα κυλάνε όλα, δύσκολα και με μίρλα. Αν δεις τη χαρά στα πράγματα, μπορείς να τα κάνεις όλα.
