Gameofdrones μα η εξομολογούμενη μας λέει οτι έχει ένα μωρό 10 μηνών όχι ένα παιδί 10 χρονών. Το παράδειγμα που λες είναι για παιδιά, όχι μωρά. Η διαφορά του μωρου με το παιδί είναι οτι το μωρό θέλει τάισμα, ή μάλλον όχι τάισμα θήλασμα, κάθε δύο ώρες, πρέπει να το παίρνεις μαζί ακόμα και στο μπάνιο οταν είναι μικρό, ξυπνάει δυο τρεις φορές το βράδυ και σε αφήνει αύπνη και πρέπει πάντα να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά μην τυχόν και πέσει, σταματήσει να αναπνέει το βράδυ κλπ. Και υπάρχουν μωρά που κλαίνε όλη μέρα και γκρινιάρικα.Στη δουλειά μιλά με ενήλικες, κάνει ενήλικες κουβέντες, δεν είναι μόνη της έγνοια αν το μωρό έκανε κακάκια ή ρεύτηκε. Και επειδή μόλις γύρισε σε αυτό τον κόσμο ενηλίκων δεν το βρίσκω παράλογο που της αρέσει, είνα μέχρι να βρει τις ισορροπίες της και να μεγαλώσει λίγο το μωρό.Οσο για το παράδειγμά σου μιλάμε για γυναίκες με παιδιά κι οχι μωρά που βαριούνται τις ευθύνες τους (και πάλι οι 5 γυναίκε που βλέπεις στην παιδική χαρά δεν κάνουν το γεγονός μαζικό, ας μην υπερβάλλουμε). Και τέλος οι αναμνήσεις της μητέρας σου είναι από τότε που ήσουν παιδί κι οχι μωρό. Επαναλαμβάνω οτι έχει μεγάλη διαφορά.Η εξομολογούμενη νοιωθει ενοχές, αυτό μας γράφει. Δεν βλέπω καμία μίρλα ούτε προσπαθει να δικαιολογηθεί. Απλά νοιώθει άσχημα που δεν θέλει να βρίσκεται με το μωρό της 24/24 και την ενοχλεί η γκρίνια του.
