Μιλούσα με μια ηλικιωμένη κυρία τις προάλλες στη δουλειά και μου είπε ότι είμαι αρκετά εξυπηρετικος παρ όλο που γινόταν χαμός στον εργασιακό χώρο. Τις απάντησα πως δεν είμαι έτσι όλες τις ώρες, όμως αν ανιληφθω πως δεν έχω πολύ διάθεση στο να προσφέρω το κάτι παραπάνω,τότε κάνω ένα βήμα πίσω κ αφήνω χώρο για κάποιον άλλο συνάδελφο που κρίνω πως προσφέρει περισσότερο τη δεδομένη στιγμή.Επιστρεφω όταν είμαι κ πάλι έτοιμος.Θελω να πω με αυτό πως η αυτογνωσία είναι το καλύτερο φάρμακο, δε μπορώ να υποχρεωσω κανέναν να με βλέπει με κατεβασμενα μούτρα επειδή μπορεί να έχω 1.000 προβλήματα.Αυτο παρατηρώ σε πάρα πολλούς γνωστούς και φίλους,ακόμα κ σε συγγενείς, διοχετευουν τη μαυρίλα τους παντού κ σε κάθε ευκαιρία.Χαιρομαι που διαβάζω απόψεις σαν τη σημερινή,μας δίνει δύναμη για ένα ακόμα χαμόγελο...