Η μητέρα σου δεν σκέφτεται ούτε πράττει σωστά. Σε θεωρεί κτήμα της κι εσύ πρέπει να κοιτάξεις την αλήθεια κατάματα αγαπητή μου. 37 είσαι και νεότατη. Γιατί τόση παραίτηση από τη ζωή; Γιατί τόσος αλτρουισμός; Ο ευατός σου που είναι σε όλο αυτό; Η αντιμετώπιση της μητέρας σου μου φαίνεται άδικη και περίεργη. Όμως αντίστοιχα περίεργη και ακραία μου φαίνεται η αίσθηση καθήκοντος που έχεις- όχι μόνο απέναντι στο θείο σου- αλλά και απέναντί της. Δική σου είναι η ζωή, δικές σου οι επιλογές για το χρόνο σου, τα χρήματά σου, τον τρόπο που ζεις. Αλλά κανένας γονιός δεν πρέπει να κάνει παιδιά με τη λογική να τον γηροκομήσουν.Οι νέοι με τους νέους και κάθε πράγμα στον καιρό του. Να την στηρίξεις ναι, αλλά σε λογικά πλαίσια. Εδώ δεν μου φαίνεται να υπάρχει κανένα μέτρο.