Το πληκτρολόγιο τρελάθηκε. Έλεγα πως η μαμά σου είναι απαράδεκτη να σε καταπιέζει έτσι, να σε φορτώνει ευθύνες που δεν σου ανάλογούν, να σε μειώνει, να μην σου επιτρέπει φυσιολογικά πράγματα και απαραίτητα στην ηλικία σου και από πάνω να σε κατηγορεί πως φταις για τη δυστυχία της. Δεν ξέρω πόσο ανοιχτά επαναστατεις και πόσο έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις. Συχνά οι ισορροπίες διαμορφώνονται εκεί που θέτει ο καθένας τα όρια του. Έχω κι εγώ παιδιά σχεδόν στην ηλικία σου και ξέρω πως η συμβίωση μαζί τους είναι μια συνεχής διαπραγματευση, ίσως και πάλη εξουσίας, με την καλή έννοια. Συμφωνώ πως πρέπει να βρεις ανθρώπους έμπιστους να μιλήσεις. Ο μπαμπάς, κάποιος καθηγητής, κάποια οργάνωση ψυχολογικής υποστηριξης κλπ. Πρώτα ο μπαμπάς, αν είναι πιο λογικός. Καλό κουράγιο και να ξέρεις πως αξίζεις Πολύ. Φαίνεται από τον τρόπο που γράφεις.