Κατάλαβα... Το θέμα ειναι να βρεις εναν τροπο για να εισαι χαρουμενη, προφανως αυτην την στιγμη δεν εισαι χαρουμενη γιατι αν ησουν δεν θα εγραφες εδω. Επειτα, εννοειται οτι σε θελει, αλλα σε θελει με τους δικους του ορους που εσενα δεν σε καλυπτουν. Δεν λεω ότι ειναι κακος, αλλα δεν ειναι και ερωτευμενος. Αν ηταν δεν θα του περναγε καν απο το μυαλο το τι θα πει ο κοσμος! Παντως εσυ θες καποιον, που θα ειναι σταθερος συντροφος, θα αποδεχεται το γεγονος οτι εισαι μητερα και θα θελει να συμμετεχει σε αυτο και που δεν θα σε κανει να αμφιβαλλεις για το τι νιωθει. Αν ηθελες κατι λιγοτερο δεν θα εγραφες εδω επαναλαμβανω. Αυτη ειναι η αληθεια αντικειμενικα και εγω που στα λεω, δεν ειμαι τελεια, κανω μονιμα λαθη και τρωω συνεχεια κολληματα, δεν σε κρινω...Αλλα θεωρω οτι πρεπει να τον αφησεις για την μακροπροθεσμη ευτυχια σου. Αν δεσμευτει και αποφασισει οτι αξιζεις θυσίες και προσπαθεια απο την μερια του ,εχει καλως. Αν οχι, θα μαραζωσεις οπως λες για καποιο καιρο, αλλα ισως στο μελλον καταφερεις και βρεις καποιον που θα ειστε πραγματικοι συντροφοι, θα μοιραζεστε τις ζωες σας και γιατι οχι να μεινετε μαζι και για παντα <3Καλη τυχη σου ευχομαι ολοψυχα!