Θα συμφωνήσω και εγώ με όλους τους άλλους σχολιαστές. Και εγώ πονάω το ίδιο, τομ βλέπω κάθε βράδυ στο ονειρο μου να έρχεται πίσω , να με αγκαλιάζει , να μου χαμογελάει και να α ξεχνάω όλα.οταν τον ρώτησα γιατί με άφησες δυο χρονια να πιστεύω σε εμάς , μου είπε ότι ζεις τη στιγμή και δεν ξέρεις που θα καταλήξει, κακώς επενδύεις όπως λες. Μου έριξε μαχαίρι στην καρδιά γιατί χωρίσαμε για ανύπαρκτο λόγο για μένα αλλά για πολύ σημαντικό για εκείνον. Δε νομίζω να μπορέσω να βρω γαλήνη ποτέ αλλά συνεχίζω τη ζωή μου Ελπίζοντας μια μέρα να ξεχάσω έστω και λίγο. Φιλικά , μια πληγωμένη.