Στην ίδια φάση είμαι εδώ και 2-3 χρόνια και σε καταλαβαίνω.Προσωπικά παρατήρησα ότι άρχισα να "χαλαω" από τότε που παράτησα το χόμπι μου,πήγαινα kick box και απ'όσο θυμάμαι τότε είχα αρκετή αυτοπεποίθηση με τον εαυτό μου,ήμουν γενικά πιο ήρεμος χωρίς να έχω τόσες ανησυχίες και ανασφάλειες.Θα σου έλεγα να κάνεις και εσύ το ίδιο βρες κάποιο χόμπυ να ξεδινεις λιγάκι κάτι που σου αρέσει ή το έκανες παλιά και σου έδινε ευχαρίστηση.(Θα γνωρίσεις και καινούργια άτομα,μεγάλο συν αυτό.)Και εγώ ζηλεύω άτομα τα οποία βλέπω να μιλάνε με πόσες κοπέλες να έχουν τόσες γνωριμίες και γενικά τόση επιτυχία και καλές κοινωνικές σχέσεις,τότε είναι που συγκρίνω τον εαυτό μου και με παίρνει από κάτω και νιώθω σαν να είμαι προβληματικός, εγώ είμαι αρκετά κλειστός χαρακτήρας που δύσκολα κάνω καινούργιες γνωριμίες αν δεν με συστήσει καποιος φίλος μου και να δω κάποιο ενδιαφέρον και από την άλλη πλευρά.Το πιο βασικό πιστεύω είναι να βρούμε κάποιο άτομο με το οποίο να έχουμε σχέση να μιλάει ωραία για εμάς να μας κάνει κοπλιμέντα και από εκεί και πέρα μας ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση γνωρίζουμε περισσότερα άτομα μέσω της παρέας που κάνει και γνωστών και ολα φτιαχνουν.Οσο μένουμε μόνοι μας για μεγάλο χρονικό διάστημα αρχίζουν οι ανασφάλειες και τα ερωτήματα που μας ρίχνουν ψυχολογικά και μας καταστρέφουν σιγά σιγά.