Εγω θα σου πω, πως αυτο που λεμε ζωή ειναι τελικα οι επιλογές μας και αν δεν ειναι δικες μας τοτε ουτε και η ζωή μας μας ανήκει. Εφόσον δεν τις θελεις τις ρημάδες τις σπουδες, τοτε τι τις κανεις. Πρεπει να αναλογιστείς πως οι περιορισμοί που θέτουμε στους εαυτούς μας δεν ειναι παρά μία σειρα απο ψυχολογικά που αφήνουμε ως παρακαταθήκη στον μελλοντικό μας εαυτο. Θα σου αναφέρω ενα ακραίο παραδειγμα. Ενας φίλος μου, πέρασε στους ηλ. μηχανικούς στο ΑΠΘ ομως δεν ήταν αυτός ο σκοπός της ζωης του. Για 8 χρονια δούλευε αποκλειστικά για να ταξιδεύει τον κοσμο. Αφού γύρισε όσο περισσοτερο μπορούσε αυτα τα 8 χρονια αποφάσισε πρόπερσι να αφοσιωθεί στη σχολη του γεμάτος πια απο εμπειριες. Ζήσε τη ζωή σου οπως την θελεις, σκέψου ομως πως θα τη συντηρεις. Μακάρι να κανεις τελικα αυτο που θελεις αν και ενδόμυχες δεν πιστεύω πως θα το κανεις!