Αγαπητέ Γιώργο, όπως βλέπεις από την εξομολόγηση, με την οποία ταυτίζονται πολλοί, και από μία προηγούμενη (με απενεργοποιημένα σχόλια), η μοναξιά σου και η επιμονή σου να βρεις το άλλο σου μισό εδώ μέσα, μάλλον ως ένδειξη προβληματικού ανθρώπου εκλαμβάνεται, κάτι που εγώ αποτάσσομαι πλήρως εκ προοιμίου για έναν άνθρωπο για τον οποίο δε διαθέτω προσωπική αντίληψη. Θα μου επιτρέψεις να σχολιάσω στα σημεία που έχεις αναφέρει στη δική σου εξομολόγηση ως εξής:1.Είναι σημαντικό το να γνωρίζεις οικοκυρική, αλλά η γνωριμία θα πάει πρώτα από το πόσα μπαρ0καφετέριες γνωρίζεις, πόσο κοινωνικός και αποδεκτός δείχνεις, και μετά θα διαπιστώσουν τις επιδόσεις σου εντός του οίκου. 2. Οι γραμματικές σου γνώσεις είναι για πολλές αδιάφορες, καθώς όσες είναι του λυκείου δε θα γοητευτούν από ένα ΙΕΚ, και όσες είναι του Πανεπιστημίου, ομοίως δε θα συγκινηθούν επειδή θα πας στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. 3. Ναι, αν δεν υπάρχει αμοιβαιότητα, σχέση δεν προκύπτει, δε διαφωνούμε σε αυτό. 4. Συμφωνώ στο θέμα των γνωριμιών, κατά πλειοψηφία. Αυτό είναι κάτι όμως που κείται πέραν των ατομικών μας δυνατοτήτων.5. Διαφωνώ στην απενεργοποίηση σχολίων, η κριτική στα λεγόμενά μας είναι εκ των ων ουκ άνευ στοιχείο προόδου, ιδίως όταν γίνεται με καλή προαίρεση. 6. Η ουσία είναι σε αυτό το σημείο: νιώθεις μία ''αδικία'' βλέποντας ανθρώπους ''αντικειμενικά κατώτερους σου'' να μην είναι μόνοι, όντας ο ίδιος μόνος. Θα σου πω πολύ απλά ότι τα κριτήρια κάθε γυναίκας ποικίλλουν, ενώ δεν υπάρχει και κάποιο χέρι ''κοινωνικής δικαιοσύνης'' που ρυθμίζει τα ζητήματα των διαπροσωπικών σχέσεων. Τα πάντα καθορίζονται εν πρώτοις από τις συγκυρίες, και ακολούθως από τις επιλογές μας.Καλή συνέχεια.
