Νομίζω ότι δύο χαρακτηριστικά είναι αρκετά έντονα : ευθυνοφοβία κι έλλειψη ενσυναίσθησης στην πράξη. Φτάνοντας την κουβέντα σε επίπεδο καφενέ, θσ κάνω την υπόθεση ότι ένας λόγος που συμβαίνει αυτό είναι που μεγαλώσαμε- οι πιο πολλοί- πιστεύοντας ότι ο κόσμος μας χρωστάει και θα μας χαριστεί και βλέπουμε τόσο έντονη διάψευση και δυσανάλογα άδικη που επιμένουμε σ΄όποιους τομείς μας παίρνει να το κάνουμε. Τώρα για το κουραστικό της υπόθεσης, μπορεί να φαίνεται έτσι σ' όσους λειτουργούν μέσα στην ευθύτητα και δεν έχουν ανάγκη να νιώσουν ότι αρέσουν για να νιώσουν καλά. Είναι μάλλον ανακουφιστικό και όμορφο να ξεροσταλιάζει κάποιος-οι για σένα κι εσύ να μην κόπτεσαι και τόσο. Αυτό σου δίνει μια αίσθηση δύναμης και ελέγχου χωρίς ιδιαίτερο κόπο (αυτήν που σου τάξανε) κι έχει ίσως να κάνει με τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειες που καλύπτονται. Ένας ευθύς άνθρωπος, δεν σε δεσμεύει και δη άσκοπα. Όμως ένας μη ευθύς το κάνει με επιτυχία εκτός κι αν βρεθεί μ' όμοιό του λογικά και κει γίνουν κουβάρι. Υ.Γ. Μπορεί να λέω και μπούρδες εννοείται. Εικάζω μόνο και μπορεί να πέφτω σε πολλά λογικά ατοπήματα.