Ξέρεις τι δεν γνωρίζουν βιωματικά οι πιο πολλοί και αυτό το έχω παρατηρήσει και λίγο από το αντικείμενο των σπουδών μου : ότι η ελευθερία έχει ευθύνες αλλιώς είναι ασυδωσία που απλά σπαταλιέσαι. Επίσης, ότι όταν τα θες όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά δεν επιλέγεις τίποτα και αν τυχόν επιλέξεις μετά μέσα στην αναμπουμπούλα δεν σημαίνει ότι σ' εκφράζει η επιλογή σου. Αυτό δεν γνωρίζουν πολλοί γιατί δεν τους το μαθαίνουν. Μαζί με την στρεβλωμένη έννοια της συνέπειας: κάποιοι γονείς ό,τι κι αν κάνουν τα παιδιά τους δεν αντιδρούν κι άλλα τα τιμωρούν. Λίγοι δίνουν την δυνατότητα στα παιδιά τους να έχουν τις λογικές συνέπειες των πράξεων τους (σε λογικά πλαίσια, τύπου αφού κάναμε αχταρμά το υπνοδωμάτιο ίσως να μην προλάβουμε ανοιχτό τον παιδότοπο γιατί πρέπει να μαζέψουμε με αποτέλεσμα την επόμενη φορά να έχουμε προνοήσει να το μαζέψουμε στην ώρα του ή να μην το χαλάσουμε) κι έτσι μετά στις μεγαλύτερες ηλικίες πόσοι από μας κάνουμε από μόνοι μας τις απαραίτητες διορθώσεις ;Πώς λοιπόν θα κάνουμε ωραίες σχέσεις και ξηγημένους χωρισμούς με τέτοια εφόδια; Αν δεν είχα την ιδιοσυγκρασία που έχω και τα βιώματα που έχω, ίσως κι εγώ να 'χα καταλήξει μέσα στην άπλετη αδιαφορία για τους άλλους...Υ.Γ. Ευχαριστώ πολύ για τον διάλογο. ΑΝ μπορείς πες μου λίγο όταν λες ότι το βλέπεις κι εδώ, τι ακριβώς εννοείς; Από καθαρή περιέργεια ρωτάω. :)