Λοιπον, ας πουμε ότι το μονο προβλημα στη σχεση σας είναι τα κιλα.Απο αυτά που εχεις πει μεχρι στιγμης εσυ θα ηθελες να τα χασεις,αλλα θα ηθελες να εχεις και την υποστηριξη του,αντι να σε αποθαρρυνει.Σεβαστο,στη σχεση πρεπει να υπαρχει αλληλουποστηριξη.Εδω όμως βλεπουμε συναισθηματικα να μη συμβαινει.Και ρωτω-δε θελω απαντηση για εσενα είναι η ερωτηση-συνεισφερει επαρκως στις οικογενειακες υποχρεωσεις; Επισης, λες ότι σαν ανθρωπος λειτουργεις αντιδραστικα.Επομενως,αντιδρα ο εγωισμος σου επειδη δε σε θελει σα γυναικα και γεμιζεις και πιθανοτατα με θυμο επειδη εσυ τον αποδεχεσαι όπως είναι επειδη όπως λες τον αγαπας πραγματικα και όχι επιφανειακα όπως εκεινος.Βεβαια το αν ηταν /είναι επιφανειακος πιστευω ότι θα υπηρχαν δειγματα όλα αυτά τα χρονια .Επιπλεον ,αν θελεις να το παμε ετσι κι εσυ δεν αποδεχεσαι ότι εκεινος εχει αυτά τα χ κριτηρια για να βρεθει στο κρεβατι με μια γυναικα.Αρα ποσο θεωρεις ότι τον αποδεχεσαι ολοκληρωτικα;Εκει που θελω να καταληξω είναι το εξης:Το πώς αντιλαμβανεται και αντιστοιχα το πώς εκφραζει κανεις την αγαπη είναι πολύ διαφορετικα πραγματα …Τωρα,το ότι εχεις απαρνηθει το σεξ 3.5 χρονια δε σε κανει ανιδιοτελη.Μπορει να νιωθεις καλα με τον εαυτο σου,αλλα το «καλα» δεν είναι και απαραιτητα αρκετο.Με αλλα λογια,όπως εχεις πει κι εσυ ξερεις τι πρεπει να κανεις και πρεπει να το κανεις για σενα και όχι για το συντροφο σου που ναι μεν το αντιλαμβανεσαι,αλλα ισως δεν εισαι στο σημειο ακομα να το νιωσεις βαθεια μεσα σου,ώστε να προχωρησεις.Θελεις την αποδοχη και την επιβεβαιωση από εκεινον.Την επιβεβαιωση σου βεβαια την παιρνεις και από τους αλλους όπως μας ειπες ,μιας και εισαι εμφανισιμη.Το θεμα είναι πως πρεπει να αγαπησεις περισσοτερο τον εαυτο σου και να ασχοληθεις με τις αναγκες σου.Και να μην περιμενεις το οκ,από τους αλλους.Και επειτα από 3.5 χρονια σε αυτό το μοτιβο σκεψης/συμπεριφορας ισως να μη νιωθεις και «αρκετη»,ώστε να διεκδικησεις κατι καλυτερο.Ξερεις μερικες φορες ακομα και η αγαπη γινεται συνηθεια.Αλλες φορες ,πειθουμε τον εαυτο μας για πραγματα τα οποια δεν ισχυουν.Ακομη, ο συντροφος σου,θα μπορουσε να ισχυριστει καποιος πως φερεται εντελως χειριστικα .Απο τη μια δεν είναι καθολου ικανοποιημενος με την ολη κατασταση ,αλλα από την άλλη όταν του προτεινεις εναλλακτικες εκεινος παταει πανω στις αρχες σου για να μην τον εγκαταλειψεις και να αποφυγεις ισως άλλες καταστασεις.Όπως βλεπεις δηλαδη και όπως ανεφεραν και οι αλλοι από πανω,τα κιλα είναι ναι μεν η αφορμη αλλα δεν είναι η πραγματικη αιτια της ολη καταστασης.Καθισες ποτε να βαλεις νερο στο κρασι σου και να του πεις «Ναι καταλαβαινω το προβλημα σου,θελω να προσπαθησω ,θα ηθελα πολύ να με στηριξεις»;Τελος,εισαι νεα γυναικα.εχεις ένα παιδι.Θα ηθελες να ποδοπατιεται η αξιοπρεπεια σου ετσι για πολύ ακομα;Αγαπα τον εαυτο σου,δωσε προτεραιοτητα στις αναγκες σου για μια φορα,διεκδικεισαι αυτό που αξιζεις και όχι που πιστευεις πως αξιζεις και γινε και ένα σωστο παραδειγμα για το παιδι σου.Αν εκεινος,δεν είναι διαθετειμενος να αλλαξει ή να υποχωρησει εν μερη και να προσπαθησει για τη βελτιωση της σχεσης σας,δε σημαινει ότι θα πρεπει να συμβιβαστεις με αυτό.
