Όταν κανείς πληγώνεται κλείνεται στον εαυτό του. Ο πληγωμένος και αδικημένος θα θελήσει το δικό του χρόνο να γιατρευτεί και να ανοίξει και πάλι τη πόρτα της καρδιάς του. Το λουλούδι μαραίνεται και πεθαίνει δίχως ήλιο, νερό και φροντίδα. Σαπίζει στο χώμα αλλά γίνεται τροφή να αναγεννηθεί από τις στάχτες του σε ένα δυνατότερο και ομορφότερο λουλούδι. Θα γίνει ίσως πιο επιλεκτικό, πιο παράξενο στις επιλογές γιατί θα έχει την ασπίδα του να μη ξαναπληγωθεί και θα αποκτήσει άμυνες. Έτσι είναι. Αν έχεις δώσει τα πάντα και σου φέρθηκαν βρόμικα, ύπουλα κτλ δεν ανοίγεσαι πλέον όπως παλιά. Χρειάζεται ο άλλος να κερδίσει με κόπο την εμπιστοσύνη σου πλέον.