Αυτό περί μαθημάτων ζωής, δεν το πιστεύω. Απλά για λόγους επιβίωσης και καλύτερης διαβίωσης στο μέλλον προσπαθούμε να συγκρατούμε κάποια γνώση από το πάθημα. Πάντως θ' αναθεωρήσω λίγο αυτό που είπα και θα πω ότι τη ζωή δεν την ενδιαφέρει να 'ναι δίκαιη ή άδικη, δεν έχει εμπάθειες ή συμπάθειες γιατί απλώς υφίσταται. Τις μεγαλύτερες αδικίες ίσως τις κάνουμε εμείς οι άνθρωποι σε άλλους ανθρώπους. Υ.Γ. Σχετικά με το καλό και το κακό, αυτά είναι σχετικά βάσει πλαισίου και ποιον αφορά. Ένα απλοϊκό, μολονότι άσχετο με τη θεματολογία, παράδειγμα είναι ότι το να δουλεύουμε για 1 ευρώ την ώρα είναι καλό για τον εργοδότη (βραχυπρόθεσμα έστω ή φαίνεται καλό) και κακό για τον εργαζόμενο βάσει του κόστους ζωής. Ειδικά δε για τα παιδιά του εργοδότη που δεν έχουν καμία επαφή με τους εργαζόμενους μπορεί να επωφελούνται με καλύτερες δυνατότητες μόρφωσης κ.τ.λ. Άρα;