Από τις πιο ωραίες και περίτεχνες τρολιές!Τι φοβερό μανιπιουλάρισμα του ύφους, η απότομη αλλά "δεμένη" μετάβαση από τον παθιασμένο λυρισμό στο μπαφιασμένο "καντήλι"...!Συνδυάζει δε, ερωτισμό, σαπένς, καθικιά και την παραδοσιακή ελληνική οικογένεια, σε μόλις δύο καλοχωρισμένες και καλογραμμένες παραγράφους!Και δε θα πιάσω καν τον άριστα τοποθετημένο ορθογραφικό ακκισμό του "βραδυά" - ωδή στην παλιακή ορθογραφία ή τις εκδόσεις λυχνάρι - που ισορροπεί απόλυτα στο κενό μεταξύ πιθανής διόρθωσης και μη-λάθους, συρμού και αποβάθρας.
