Λοιπον αγαπητε μου,το προβλημα οπως λες ειναι το οτι εισαι συναισθηματικα ευαλωτος.Κανε μια στροφη προς τα μεσα σου,να προσδιορισεις τι θελεις και που στεκεσαι,χωρις να επηρεαζεσαι απο τα πρεπει και τα θελω των αλλων.Δε σου λεω να γινεις εγωιστης ,αλλα να αγαπησεις και να σεβαστεις λιγο περισσοτερο εσενα,τις επιλογες και τα θελω σου.Η ευαισθησια οταν ξεπερνα τα ορια και οταν ΚΥΡΙΩΣ δε ξερεις γιατι την εχεις επιλεξει ως μεθοδο "χειρισμου" τοτε καθισταται μειονεκτημα και οι αλλοι σε βλεπουν σαν αντικειμενο εκμεταλλευσης.Πρεπει να δυναμωσεις μεσα σου,να στηριχτεις στα ποδια σου και να παλεψεις για την ευτυχια σου.Ακομα και αν αυτο συνεπαγεται να απομακρυνεις ατομα που συντηρουν την αρνητικη ατμοσφαιρα που περιγραφεις.Και στο κατω κατω,τι εγινε κι αν πληγωθεις;Τι εγινε και αν εχεις μια ουλη παραπανω;Μη τα βλεπεις ετσι..Ναι η ζωη ειναι δυσκολη..Ναι οι ανθρωποι γινονται εγωιστες και δεν ενδιαφερονται για τον αλλον,αλλα οπως λενε "Το σκυλακι σου και το παιδακι σου,οπως το μαθεις." Εγω λεω οτι αυτο ισχυει ξεκαθαρα και για τον εγκεφαλο μας.Οπως τον μαθεις.Θα κινεισαι στα ειδικα μονοπατια σκεψης ξανα και ξανα ,αν δεν ξυπνησεις και δεν παρεις τη ζωη στα χερια σου.Μη σκεφτεσαι το παρελθον κανε χωρο για το παρον και το μελλον.Και σκεψου πως οταν θα εχεις γινει μεγαλος με ασπρα μαλλια ,δε θα ηθελες να μετανιωσεις για οσα δεν εκανες ,αλλα να χαιρεσαι γι'αυτα που εκανες και εζησες ,τα οποια σου προσφεραν πλουτο συναισθηματων και μαθηματων ζωης.Οταν θα βαλεις εσενα στο κεντρο του κοσμου σου και θα αρχισεις να ξεφορτωνεσαι "βαρη" καθε λογης,θα δεις πως η ευαισθησια και η ενσυναισθηση δε θα ειναι αδυναμια πια.Αλλα θα αρχισεις να απελευθερωνεσαι.Καλη τυχηηη!