Κατ αρχην συγχαρητηρια για την ιδιοτητα της μανας. Ενα παιδι ειναι το μεγαλυτερης αξιας δωρο της ζωης. Τα εζησες ολα παρα πολυ εντονα και σε παρα πολυ μικρη ηλικια ολοκληρωσες το βασικο κυκλο της ζωης οπως τουλαχιστον εχει διαμορφωθει απο τη κοινωνικη νορμα. Και αυτο ειναι απο μονο του δυσευρετο ειδικα στη συγχρονη ελληνικη πραγματικοτητα. Αλλοι στα 26 οχι παιδι δεν κανανε εχοντας βιωσει και τετοιο background (με οτι εξελιξη της προσωπικοτητας σου συνεπαγεται) που περιγραφεις...ουτε θηλυκη γατα δε τους εχει πιθανοτατα πλησιασει. Απλα κανε μια αναζητηση κατα καιρους στις εξομολογησεις. Ειναι ρεαλιστικοτατο αυτο που αναφερω. Να μαντεψω; Ησουν αγοροκοριτσο, που δε μπορουσες να συμβαδισεις με τη τυπικη γυναικεια λογικη, επεδιωκες φιλικες επαφες με το αντρικο φυλο που ισως λογω εξωστρεφειας χαρακτηρα και βαλε και την εμφανιση παρεξηγουταν πανευκολα και αναγκαζοσουν να ριχνεις χυλοπιτες αβερτα. Και ποιος μας λεει οτι γι ολο σου το πακετο αυτο δε σε συμπαθουσαν οι κοπελες...Να χαιρεσαι την οικογενεια σου, η τυχη να σας φερει καλα πραγματα που πιθανον στερηθηκες μεσα απο δυκολιες (φαινεσαι ιδιαιτερο ωριμο, ανεξαρτητο και συνειδητοποιημενο ατομο χαρακτηριστικα πολυ απαιτητικα) και να ζητε εν ειρηνη με το βλεμμα στραμμενο στο κοσμο. Εκει βρισκεται το μελλον.Υ.Γ.: Μακαρι κι αλλοι νεοι ανθρωποι μελλοντικα ν καταφερουν να ζησουν αναλογες εμπειριες απο τις δικες σου και να πλουτισουν συναισθηματικα. Νιμκζω οτι εισαι σε μια ομαδα του 5%.