Έχεις τόσι δίκιο..Αλλά είμαι πολύ χάλια ψυχολογικά!!Θυμάμαι τια στιγμές που γελούσαμε και κάναμε τρέλες και κλαίω...Άρχισαν και τα φροντηστήρια και νιώθω τελείως πιεσμένη γιατί πρέπει να επικεντρωθώ στον στόχο μου°°!!Βγαίνω έξω και βαριέμαι χωρίς αυτήν...Φοβάμαι πολύ ότι έχω πάθει εμμονή...Περιμένω συνέχεια ένα τηλέφωνο και όταν δεν νιώσω καθόλου καλά παίρνω εγώ...Κοιτάζω συνεχώς πότε μπήκε στα social media...Και γενικά νιώθω ενα κενό χωρις αυτήν...Αν δεν την πίεζα η καλύτερα διαχειριζόμουν κλτρα κάποια πράγματα θα ήμασταν όπως παλιά (Την παραπονιόμουν πριν γινει ολο αυτο συχνα για θεματα που πραγματικα ειχα δικιο δεν ηταν της φαντασιας μου αλλα συχνα της τα ελεγα και τωρα ξαφνικα πιεστηκε)...Εχεις τοσο δικιο αλλα αλλο θεωρια αλλο πραξη δυστυχως...Νιωθω οτι θα πεθανω αν δν επικοινωνησουμε μια ολοκληρη μερα...