Όλα έχουν να κάνουν με την οπτική που έχει ο καθένας για τα πράγματα... Αν και έχω επισκεφτεί αυτά τα μέρη με πλήρη συνείδηση του τί έκανα, μπορώ να πω ότι μου φέρνουν μια απογοήτευση...δεν με κράτησαν για πολύ. Δεν ένιωθα καλά με όσα έβλεπα, ίσως γιατί έβλεπα κάτι βαθύτερο από το προφανές... Έρωτας φαστ φουντ, σεξ δίχως όρια και δίχως προφυλάξεις κάποιες φορές, άτομα που στην ουσία δεν αναζητούσαν σεξ αλλά έρωτα και σχέση, άτομα μοναχικά, κορμιά σεξουαλικά ακόρεστα, παντρεμένοι, δεσμευμένοι, ντίβες, φοβισμένοι, άτομα που όλοι γνωρίζαμε ότι ήταν οροθετικά αλλά κανείς δεν μίλαγε... αν ήθελες να πας με κάποιον ρώταγες τους θαμώνες και σου έλεγαν όλο το ιστορικό...δεν νομίζω ότι υπάρχει αυτό το stardust που βγάζει το άρθρο. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι για κάποιους φαντάζει "stardusty experience" οπότε περί ορέξεως... Μήπως όμως αυτό το φαστ φουντ σεξ κάπου χαλά το παιχνίδι του έρωτα; Γιατί τόσο συναισθηματική πείνα στα ομοφυλόφιλα παιδιά της γενιάς μας; Γιατί οι παλιότεροι ομοφυλόφιλοι και εύκολα έκαναν σχέσεις και πιο μακροχρόνιες ήταν και πιο ποιοτικές; Κάτι πιστεύω δεν πάει καλά... και με το σύστημα όπως δουλεύει στις gay κοινότητες του εξωτερικού και εισάγεται και στην χώρα μας αλλά πρωτίστως με τον τρόπο σκέψης μας ως ομοφυλόφιλοι. Όταν η Ευρώπη ακολουθεί ένα μονοπάτι και δημιουργείται μια μόδα δεν είναι απαραίτητο να είναι σωστό, λογικό αλλά ούτε και εύπεπτο όσον αφορά την κοινωνία μιας άλλης χώρας. Είναι σαν να προσπαθείς να περάσεις ως μόδα στο Λονδίνο να χορεύουν τσάμικο και να τρώνε κοκορέτσι...γιατί πρέπει να ακολουθήσω την κάθε τρέλα που συμβαίνει σε μια χώρα χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά; Εμείς οι Έλληνες gay δεν έχουμε ταυτότητα και ____ για μια νέα δικιάς μας καινοτομία; ....τροφή για σκέψη.
