Ετσι ειναι. Οσο δυνατη και αν ειμαι αυτο το μαχαιρι παντα θα υπαρχει μεσα μου. Ειναι πολυ δυσκολο να χανεις οτι πιο αληθινο εζησες σε αυτο τον κοσμο..τον ανθρωπο αυτον οπου οι καταστασεις σας εδεσαν τοσο πολυ ωστε να ειναι τοσο ξεκαθαρο σε μολις 3 χρονια οτι αγαπαει ο ενας τον αλλο τοσο πολυ οσο αλλοι θελουν για να αγαπηθουν μια ζωη..το αγορι μου μου ειχε πει οτι πασχει απο ογκο απο παιδικη ηλικια...εμεινα μαζι του..ηξερε φοβοταν οτι δεν μπορει πρακτικα να μου προσφερει αυτο το "για παντα" ετσι με χωρισε στον 1 χρονο ..και μου ειπε τον τροπο που θα φυγει απο την ζωη..οταν εμαθα οτι ηταν αρρωστος εμεινα διπλα του με καθε τροπο..πονουσα τοσο..εφιαλτης. Αυτο που μου ειχε πει εγινε..ηξερε οτι τον αγαπαω πανω απο τον εαυτο μου..οτι θα ημουν η γυναικα του..οτι η αγαπη μου για αυτον ξεπερναει τα παντα...ακομα και τον θανατο. Ναι σε αυτη την περιπτωση πολλες θα εφευγαν ..αλλα αν μεινεις θα αγαπησεις τον αλλο απολυτα ...εγω εμεινα γιατι για εμενα ηταν και θα ειναι η αγαπη της ζωης μου...η αγαπη μου ειχε τοσες μορφες την μητρικη ..την ερωτικη..την φιλικη..την ανθρωπινη..Μου λειπει ..κανεις δεν ειναι αυτος..ποτε εγω δεν θα ειμαι η ιδια.