Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει, ωστόσο έχοντας ηλικία που ίσως και να ήμουν μάνα σου (αν είχα γεννήσει μικρή), νομίζω ότι βλέπω κάτι που δεν βλέπεις. Η μαμά σου έχει μεγαλώσει με ένα κοινωνικά διαμορφωμένο σύμπλεγμα κατωτερότητας έναντι στην νύφη σου που την αντιμετωπίζει ως έναν άνθρωπο τον οποίο οφείλει να εντυπωσιάσει. Επειδή καταλαβαίνω ότι δεν μπορεί να την εντυπωσιάσει με κάποιο οικονομικό, επαγγελματικό ή μορφωτικό πλεονέκτημα, έχει επιλέξει να την εντυπωσιάσει με την νοικοκυροσύνη της και τον καθωσπρεπισμό της. (Αυτό με το φαγητό ή -σε άλλες περιπτώσεις, το καλό σερβίτσιο που βγαίνει για τους μουσαφίρηδες και μόνον- αναδεικνύει ακριβώς αυτό που σου λέω.) Επιπροσθέτως το γεγονός ότι ο αδερφός σου παντρεύτηκε (δηλαδή δημιούργησε δική του οικογένεια) στα δικά της τα μάτια τον καταξιώνει ως άτομο που έχει ξεφύγει "από τα παιδιά" (τα οποία τρώνε στο τραπέζι των παιδιών) και που αντιμετωπίζεται πλέον ως ίσιος προς ίσον στο επίπεδο της ευθύνης (του να δημιουργείς και να συντηρείς οικογένεια), και στο πλαίσιο αυτής της θεώρησης η νύφη είναι παρακολούθημα του αδερφού και καρπώνεται αυτής της θεώρησης. Υπάρχει η περίπτωση αν παντρευτείτε κι εσείς να σας φέρεται αντίστοιχα (χωρίς βέβεια να προσπαθεί να σας εντυπωσιάσει, αλλά πιο ισότιμα), ωστόσο φυσικά δεν είναι λύση να περιμένετε πότε και αν θα φτάσει εκείνη η ώρα!Επειδή η μητέρα σου τα παραπάνω δεν νομίζω να τα αντιληφθεί αν τις τα παρουσιάσεις λεκτικά, με διάλογο, θα πρότεινα να της τα παρουσιάσεις μέσω του παραδείγματος. Πάρε το καλύτερο κρυστάλλινο ποτήρι του σπιτιού (ή κάτι αντίστοιχο) και πες της "αν το έσπαγα τι θα μου έλεγες;". Αφού σου απαντήσει, ρώτα ξανά, "αν το έσπαγε η νύφη σου, τι θα της έλεγες;". Αν έχει δυο δράμια μυαλό, θα καταλάβει το λάθος της. Βέβαια στην πράξη πάλι θα της πάρει κάποιον καιρό να προσαρμοστεί...