Αν ήμουν στην ηλικία σου, Παναγιώτη, δεν θα βγαίναμε. Εκτός κι αν ήσουν πεντάμορφος αλλά το πολύ ένα ραντεβού, έχει κι η ρηχότητα τα όριά της.Δεν φταίει το κλισέ περί βασίλισσας (από ποια δεκαετία αλήθεια και κυρίως : γιατί;;;;;;;;;; με πάρα πάρα πολλά ερωτηματικά). Δεν φταίει αυτή η δυαδική αντίθεση καλού-κακού αγοριού; Αν και το θράσος ειδικά στις μικρές ηλικίες (παρ)ερμηνεύεται και περνιέται για θάρρος κι ένα υποσχόμενο κάτι που μπορεί να βγει μούφα βεβαίως-βεβαίως. ΌΜΩΣ, όταν λέτε για «καλά παιδιά» ότι δεν συνουσιάζονται επειδή είναι καλά παιδιά και ότι αυτό φταίει, χάνετε μια υπέροχη ευκαιρία ν' ασκήσετε μια ουσιαστική κριτική στην κοινωνία ολάκερη αλλά κυρίως πάνω σας! Τώρα τα δικά μου θέλω- έστω προ 8ετίας- δεν ξέρω αν είναι ο κανόνας ή αν πλησιάζουν τον κανόνα, ούτε αν είμαι η κοπέλα που θα πρόσεχαν όσοι κλαίγονται (με ή χωρίς εισαγωγικά) για την έλλειψη σεξουαλικού παρτενέρ! Αλλά εντάξει, μιας και φλυαρώ που φλυαρώ, θα υποβάλλω την ένστασή μου: οι κοπέλες δεν είναι χαζές(άσχετο αν συμπεριφερόμαστε σαν χαζές ενίοτε και δη στα ερωτικά), ψάχνουν κι αυτές λογικά ένα περιεχόμενο που να μην τους θυμίζει εκπομπή στο έψιλον (κάποιες έστω). Αλλά κυρίως, δεκαεννιά χρονών παιδί, είσαι στην κατάλληλη ηλικία να προσπαθήσεις να ξεφύγεις από τον στερεοτυπικό τρόπο σκέψης, να σ' ανακαλύψεις, να σε γουστάρεις και να εμβαθύνεις σ' ό,τι τέλος πάντων σε φτιάχνει. Άποψή μου, εσύ κάνε ό,τι θες και όπως βολεύεσαι.