Σκεφτομαι εδω και καμποση ωρα αν θελω να σχολιασω ή οχι.Λοιπον, να τα παρουμε απο την αρχη. Λες οτι κανεις ψυχαναλυση,αλλα εγω προτεινω την ψυχοθεραπεια ως εναλλακτικη. Δεν εχω ψαχτει πολυ αναφορικα με την ψυχαναλυση , εν τουτοις θεωρω οτι απαιτει μια α ωριμοτητα. Περα απο αυτο. Πρεπει να ψαξεις μεσα σου τα "γιατι". Οποιος ασχολειται με ψυχολογια κλπ ή κανει ψυχοθεραπεια γνωριζει πως συνηθως τα "προβληματα" εχουν τις ριζες τους στον παιδικο βιο. Επειτα,λες καταπιεστηκες.Θα σου πω ΚΟΙΤΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ..το "καλο" και το "κακο" ειναι εντελως υποκειμενικα , αλλα εκτος αυτου στη φαση που εισαι το να βαζεις ταμπελες και να χρησιμοποιεις κουτακια απλα σου μεγαλωνει το θυμο και την ενταση που εχεις μεσα σου. Οποτε ,το τι ειναι κακο και τι οχι εσυ το οριζεις αποκλειστικα! Σαφως υπαρχουν και καποια κοινωνικα στερεοτυπα , αλλα αστα σε μια ακρη για αρχη.Επειτα, με το να εισαι καλη ,το να μην εκφερεις αποψη , να μη βαζεις ορια , εμαθες απλα να εισαι "υπακουη" , το οποιο απαραιτητα δεν ειναι σωστο. Εχεις υιοθετησει μια παθητικοεπιθετικη σταση ζωης που εχει γυρισει και προς τον ιδιο σου τον εαυτο σου, εξου και οι αρνητικες σκεψεις. ε χρειαζεται να εισαι ειλικρινης με ολους ,παρα μοναχα σε πρωτο βημα με τον εαυτο σου. Να αποδεχτεις σκεψεις, συναισθηματα και καταστασεις ,"καλες " και "κακες" . Θα σου προτεινα επισης, να σταματησεις να διαχωριζεις τα συναισθηματα σε καλα και ασχημα. Τα συναισθηματα ειναι απλα δεδομενα που σου δειχνουν τι σκεφτεσαι. Αλλα ρολος σου ειναι να μαθεις ΓΙΑΤΙ σκεφτεσαι ετσι ,τι σε οδηγει σε συγκεκριμενα μονοπατια σκεψης και κατ'επεκτασην συναισθηματων. Με αφετηρια αυτο να σου πω , πως μαλλον η συσσωρευμενη απογοητευση γινεται θυμος και ο συσσωρευμενος θυμος σε παραλυει και μπορει να σε οδηγησει και στην καταθλιψη. Σε αμεσο συνδυασμο με το προαναφερθεν λοιπον, να αναφερω πως πισω απο το θυμο και την οργη υπαρχει ενα ΜUSTurbation, προσοχη , οχι masturbation.Με αλλα λογια, εκνευριζεσαι και θυμωνεις οταν τα πραγματα δεν πανε οπως "θα επρεπε" να πανε με βαση τα δικα σου δεδομενα-αυτα που ειχες στο μυαλο σου.Γι'αυτο ανεφερα και πριν , το να δεις την πραγματικοτητα. Τωρα , το να γραφεις ιστοριες που σε αυτες τα ατομα που σε εβλαψαν, παθαινουν ασχημα πραγματα και ειναι σαν να παιρνεις εκδικηση , δε θεωρω οτι θα σε βοηθησει ιδιαιτερα. Να σημειωσω και κατι."Αργια μητηρ πασης κακιας " ελεγαν οι προγονοι μας.Και αυτο ισχυει παρα πολυ.Το να αφησεις το μυαλο να παρει εξ'ολοκληρου τα ηνια τη στιγμη που το σωμα "καιγεται" απο μεσα προς τα εξω, δε βλεπω να λειτουργει αμεσα.Θα προτεινα να ξεκινησεις καποια δραστηριοτητα και συμπληρωματικα να γραφεις. Θα αποφορτιζεις ετσι και το πνευμα και το σωμα σου. Αλλα ψαξε τα γιατι σου ,να εισαι ειλικρινης και να αρχισεις να αφηνεις την πανοπλια σου , να δεις τους φοβους σου... γιατι φοβος ειναι-μη τυχον δειξεις κατι που δε θα "επρεπε" και σε αφησουν οι αλλοι;Μη δεν ακουσεις το μπραβο απο τους γονεις; Μη και διαφωνησεις και ερθεις αντιμετωπη να διεκδικησεις το δικιο σου ,γιατι δε θα εισακουστει; Ποιος ξερει.Δωσε χρονο στον εαυτο σου, χρονο και ανεκτικοτητα.Ολοι ανθρωποι ειμαστε,με τις ατελειες μας.Τις ατελειες σου πρεπει να αγαπησεις και να σταματησεις να εισαι τοσο αυστηρη με τον εαυτο σου. Οποτε , ψαξε τα "γιατι " σου και εχε υπομονη, ωστε να δωσεις χρονο στον εαυτο σου με ανοχη και ανεκτικοτητα να δεις τι σε ποναει πραγματικα. Και προς θεου ,δωσε προτεραιοτητα στα δικα σου θελω και οχι τα θελω και τα πρεπει των αλλων ειτε κοντινων προσωπων ειτε της κοινωνιας.
