Κάποτε πρέπει να καταλάβουμε ότι ο συμψηφισμός των άκρων είναι επικίνδυνος είναι προϊόν της ολιγαρχίας. Η αναρχία δεν είναι άκρο, το ότι σε πολλούς φαίνεται ακραία ως θεωρία συνύπαρξης και συμβίωσης θα πρέπει να μας κάνει να αναρωτηθούμε αν μήπως εμείς είμαστε οι μέτριοι. Σε 100 χρόνια ίσως να φαίνεται ακόμα πιο προσιτή στις σκέψεις περισσότερων ανθρώπων. Και πριν 500 χρόνια η τωρινή "δημοκρατία"(αντιπροσωπευτική ολιγαρχία) φάνταζε ακραία. Το αντάρτικο πόλης δεν έχει θέση στην αναρχία, καλό είναι να το καταλάβουν και κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι "αναρχικοί". Σε μαζικότητα και δράση ήδη ο αναρχικός χώρος έχει κάνει πολλά βήματα μπροστά τα τελευταία χρόνια και έχει διορθώσει πολλά από τα λάθη και έχει δρόμο ακόμη.Η φράση "καταδικάζω τη βία από όπου και αν προέρχεται" είναι και αυτή δημιούργημα των εξουσιαστών, γιατί έχουν το προνόμιο να την ασκήσουν και να επικαλεστούν τη νομιμότητα όπως αυτοί την ορίζουν ή και να την αποκρύψουν τελείως. Αν έρθει κάποιος και προσπαθήσει να σε δείρει θα του ρίξεις και εσύ ξύλο, δε θα γυρίσεις το άλλο μάγουλο. Το να είσαι αντιβίαιος ναι, μη βίαιος όχι. Γιατί αυτό το διάστημα παρακολουθούμε τόση βία από την κυβέρνηση, αλλά αυτή δεν τιμωρείται ούτε καταδικάζεται αλλά αν το κάνει το κράτος έχει δίκιο.Τι είναι άκρο τελικά, γιατί εμένα ακραίο μου φαίνεται να σε κοροϊδεύουν και να χρεοκοπείς, να μην έχεις δουλειά, να σου παίρνουν το σπίτι, οι τράπεζες να μας ληστεύουν, οι αυτοκτονίες να γίνονται μέρος της καθημερινότητας, ο λαϊκισμός να ανθεί. Αυτό είναι τρομοκρατία, και μην ξεχνάμε από που προήλθε ο όρος.Και κάτι τελευταίο, για την αμήχανη πλειοψηφία, καλά θα κάνει να δρασει και να μην είναι σιωπηλή πλειοψηφία, να περιμένει να σωθεί από έναν θεό ή ήρωα ή πολιτικό. Πολίτης είναι αυτός που συμμετέχει όχι αυτός που ψηφίζει μια φορά στα 4 χρόνια. Η σιωπηλή πλειοψηφία δυστυχώς, είναι αυτή που αποφασίζει με τη ραστώνη της. Και οι μισοί Γερμανοί στη ναζιστική Γερμανία δήλωναν απολιτίκ και ότι δεν ήξεραν τι συνέβαινε, δεν τους ενδιέφερε η πολιτική, για αυτό και έπαθαν αυτό που έπαθαν.Επίσης διαβάστε και κανένα βιβλίο για την αναρχία και τι είναι, οι περισσότεροι νομίζουν ότι αντιπροσωπεύει το χάος. Για την αυτονομία του Καστοριάδη ούτε λόγος, για τους πιο πολλούς Έλληνες.Δυστυχώς ο γραπτός λόγος δε μας επιτρέπει να αναπτύξουμε τα θέματα κατά πολύ, αλλά κάτι είναι κι αυτό.[Απάντηση του Άρη: Το πρόβλημα για την σιωπηλή πλειοψηφία, όπως περιγράφεται λίγο και στο άρθρο, είναι ότι πλέον όταν πάει να μιλήσει/δράσει δέχεται έξαλλο bullying και καλείται να διαλέξει ακραία μεριά - ή με μας ή μ' αυτούς.]
