Σκεφτείτε η μητέρα σας να "αιμορραγούσε" και να "κρυφοέκλαιγε" επειδή εσείς είστε ετεροφυλόφιλη! Με τίποτα ε; Κι όμως, είναι εξίσου, ας πούμε έστω, αφελές να στενοχωριέται κάποιος για το σεξουαλικό προσανατολισμό του παιδιού του, ο οποίος στο τέλος-τέλος είναι εκ φύσεως δοθείς. Δεν επιλέγει κανείς ποιον προτιμάει σεξουαλικά, ούτε από ποιο φύλο έλκεται. Έτσι γεννιέται.Αντιλαμβάνομαι ότι η μητέρα σας, φορτισμένη από την κοινωνική παράμετρο του ζητήματος, την απειλή της κοινωνικής απόρριψης και κατακραυγής, το λεγόμενο "τι θα πει ο κόσμος", έχει λιγουλάκι χάσει την μπάλα. Να της πείτε ότι η οικογένεια ενός ομοφυλόφιλου μπορεί, στηρίζοντάς τον και δείχνοντας αμέριστη κατανόηση κι αγάπη, να γίνει η δύναμή του. Η δύναμη που θα τον χαλυβδώσει απέναντι σε ένα απαίδευτο κοινωνικό πλαίσιο που δεν ξέρει την τύφλα του. Να της πείτε ότι είναι η ευκαιρία της να ξεχωρίσει από τον όχλο και να κατανοήσει ότι η ομοφυλοφιλία όπως και η ετεροφυλοφιλία είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Είναι σα να μέμφεσαι κάποιον επειδή γεννήθηκε αριστερόχειρας. Οέο;Η ζωή φέρνει δοκιμασίες που τις περισσότερες φορές είναι ευκαιρίες για να γινόμαστε καλύτεροι και να προχωράμε τον εαυτό μας στο επόμενο επίπεδο. Μακάρι η μητέρα σας να το δει έτσι. Θα κάνει καλό τόσο στον αδελφό σας, αλλά κυρίως στον εαυτό της και τη ροή της κοινωνικής πραγματικότητας.