Διαφωνώ κατ'αρχάς με την παρελθοντολαγνεία, είναι σύμπτωμα νοητικού γήρατος. Πάντοτε υπήρχε επιθυμία εξασφάλισης, και σε άντρες και σε γυναίκες. Μάλιστα σε παλαιότερες εποχές που οι γυναίκες δεν εργάζονταν και οποιαδήποτε δικά τους χρήματα αφορούσαν σε κληροδοτήματα και προικώα τα πράγματα ήταν ακόμη δυσχερέστερα για προφανείς λόγους. Δεύτερον, η δαιμονοποίηση των υλικών αγαθών και του χρήματος μάλλον υποκινείται από την απόλυτη επιφανειακότητα των social media, παρά από τις δυνατότητες που προσφέρει στην ουσία του το χρήμα (το χρήμα αγοράζει εξίσου δυνατότητες μόρφωσης και καλλιέργειας, αν το καλοσκεφτούμε, κι επίσης αγοράζει ελευθερία, που είναι και το σημαντικότερο και μας διαφεύγει). Τρίτον, στην ηλικία που βρίσκεσαι, κι όπως ορθά διέκριναν και οι προλαλήσαντες, πολλές κοπέλες αρχίζουν να κρίνουν με προοπτικές αν όχι γάμου, τουλάχιστον συγκατοίκησης ή προοπτικής της, επομένως η ανεργία κι η αφραγκία ακυρώνουν τέτοια σχέδια με το καλημέρα σας. Τέταρτον, η αναζήτηση κοινών ζευγαρικών "εμπειριών" παρατηρώ ότι στην Ελλάδα συγκεκριμένα πιστώνεται εξ ολοκλήρου στον άντρα. Προφανώς γι'αυτό ευθύνεται η έλλειψη γενικότερης χειραφέτησης που απορρέει από αντιλήψεις του παρελθόντος.