Η απαξίωση των σχολιαστών που σπεύδουν να προτείνουν κάποια λύση (είτε ως χείρα βοηθείας, είτε ως πρακτικά tips) με αναφορές στη Μαρία Αντουανέττα είναι περιττή. Δεν θα υπεισέλθω σε υφολογική ανάλυση επειδή δεν είναι απαραίτητη και θα κουράσει. Όλοι την αντιλαμβανόμαστε.Επιπλέον είναι τουλάχιστον ύβρις να θεωρηθεί ότι όποιος σχολιάζει δεν έχει τα δικά του ενδεχόμενα προσωπικά προβλήματα και μόνον τα δικά μας κι ο μικρόκοσμός μας είναι σημαντικά. Όλοι έχουν προβλήματα τη σήμερον ημέρα, κανένας όσο κι αν υπήρξε ευμαρής δεν έχει την άνεση περασμένων ημερών, και η αβεβαιότητα κι η φοροκαταιγίδα τους απασχολεί όλους (πλην όσους διοχετεύσαν τα χρήματά τους σε offshore).Δεν γνωρίζει κανείς αν έχω κάποτε μετρήσει τα κερματάκια τα χάλκινα ένα ένα ώστε να αγοράσω κάποιο σαχλαμαράκι στο παιδί μου που το ζητάει πεισματικά (και δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο δύσκολο είναι να αρνηθείς στα παιδιά, που στην ουσία δεν ζητάνε και πολλά). Ούτε ξέρει κανείς αν ο άλλος έχει δομικές ζημιές στο σπίτι του που δεν διαθέτει το ποσό να τις επισκευάσει και αναγκάζεται να μένει με τις υγρασίες στα ταβάνια, ή αν μπορεί να αναβαθμίσει τα έγγραφα ενός αυτοκινήτου για να το κυκλοφορήσει, ή να πληρώσει τις ασφαλιστικές του εισφορές και δεν τον κυνηγάνε τα ταμεία κι η εφορία με κατασχέσεις κλπ κλπ κλπ. (Είναι άπειρα τα παραδείγματα) Για να μην πω ότι αν δεν έχει μπει κάποιος άρρωστος στο νοσοκομείο δεν γνωρίζει τι θα πει "αλλάζει η ζωή σου"!Θα ήταν σκόπιμο επομένως να μην βιαζόμαστε να σαρκάζουμε. Ούτε ωφελεί αυτόν που θέτει ένα προβληματισμό, ούτε προάγει την συζήτηση.